1 โยสิยาห์มีพระชนมายุ 8 พรรษาเมื่อทรงเป็นกษัตริย์ และทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็ม 31 ปี พระมารดาของพระองค์มีพระนามว่า เยดีดาห์บุตรหญิงของอาดายาห์ชาวโบสคาท
2 พระองค์ทรงทำสิ่งที่ชอบธรรมในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์ และทรงดำเนินตามทางทั้งสิ้นของดาวิดบรรพบุรุษของพระองค์ และไม่ได้ทรงหันไปทางขวาหรือทางซ้าย
3 ต่อมาในปีที่ 18 แห่งรัชกาลกษัตริย์โยสิยาห์ พระราชาทรงใช้ชาฟานบุตรอาซาลิยาห์ บุตรเมชุลลามราชเลขาไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ตรัสว่า
4 “จงขึ้นไปหาฮิลคียาห์มหาปุโรหิต เพื่อให้ท่านนับเงินที่เขานำเข้ามาในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ซึ่งผู้เฝ้าธรณีประตูเก็บจากประชาชน
5 และให้มอบไว้ในมือของผู้ทำหน้าที่ดูแลพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และให้เขาจ่ายแก่คนงานผู้อยู่ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์เพื่อซ่อมแซมพระนิเวศ
6 คือให้แก่ช่างไม้ ช่างก่อสร้าง และช่างปูน ทั้งสำหรับซื้อไม้และหินสกัดเพื่อซ่อมแซมพระนิเวศ
7 แต่ไม่ต้องขอบัญชีจากเขาเรื่องเงินที่มอบไว้ในมือของพวกเขา เพราะเขาทำอย่างซื่อสัตย์”
8 และฮิลคียาห์มหาปุโรหิตพูดกับชาฟานราชเลขาว่า “ข้าพเจ้าได้พบหนังสือธรรมบัญญัติในพระนิเวศของพระยาห์เวห์” และฮิลคียาห์ได้มอบหนังสือนั้นให้ชาฟานและท่านก็อ่าน
9 และชาฟานราชเลขาได้เข้าเฝ้าพระราชาและทูลรายงานต่อพระราชาว่า “พวกข้าราชการของพระองค์ได้เทเงินที่พบในพระนิเวศออก และได้มอบไว้ในมือของผู้ทำหน้าที่ดูแลพระนิเวศของพระยาห์เวห์”
10 แล้วชาฟานราชเลขาได้ทูลพระราชาว่า “ฮิลคียาห์ปุโรหิตมอบหนังสือแก่ข้าพระบาทม้วนหนึ่ง” และชาฟานก็อ่านถวายพระราชา
11 ต่อมาเมื่อพระราชาทรงสดับถ้อยคำของหนังสือธรรมบัญญัตินั้น พระองค์ก็ฉีกฉลองพระองค์
12 แล้วพระราชาทรงบัญชาฮิลคียาห์ปุโรหิต และอาหิคัมบุตรชาฟาน และอัคโบร์บุตรมีคายาห์และชาฟานราชเลขา และอาสายาห์คนรับใช้ของพระราชา ตรัสว่า
13 “จงไปทูลถามพระยาห์เวห์ให้กับเรา และให้กับประชาชน และให้กับยูดาห์ทั้งหมด เกี่ยวกับถ้อยคำในหนังสือนี้ที่ได้พบ เพราะว่าพระพิโรธของพระยาห์เวห์ซึ่งพลุ่งขึ้นต่อพวกเรานั้นใหญ่หลวงนัก เพราะว่าบรรพบุรุษของเราไม่ได้เชื่อฟังถ้อยคำของหนังสือนี้ ที่จะทำทุกสิ่งตามที่เขียนไว้เกี่ยวกับพวกเรา”
14 ฮิลคียาห์ปุโรหิต และอาหิคัม และอัคโบร์ และชาฟาน และอาสายาห์ จึงไปหาฮุลดาห์ผู้เผยพระวจนะหญิงผู้เป็นภรรยาของชัลลูม บุตรของทิกวาห์บุตรฮารฮัสผู้ดูแลเสื้อผ้า (นางอยู่ในเยรูซาเล็มเขตสอง) และพวกเขาได้สนทนากับนาง
15 และนางบอกพวกเขาว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘จงบอกคนที่ใช้พวกเจ้ามาหาเราว่า
16 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะนำเหตุร้ายมายังสถานที่นี้ และมายังชาวเมืองนี้ ตามถ้อยคำทั้งหมดในหนังสือซึ่งพระราชาแห่งยูดาห์ได้อ่านนั้น
17 เพราะพวกเขาละทิ้งเรา และเผาเครื่องหอมถวายพระอื่นๆ ซึ่งทำให้เราโกรธด้วยการกระทำทั้งหมดจากมือของเขา ดังนั้นความโกรธของเราจะจุดขึ้นต่อสถานที่นี้ และจะดับไม่ได้
18 ส่วนพระราชาแห่งยูดาห์ผู้ใช้พวกเจ้ามาถามพระยาห์เวห์นั้น จงไปบอกเขาว่า พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เรื่องบรรดาถ้อยคำที่เจ้าได้ยิน
19 เพราะใจของเจ้าอ่อนน้อม และเจ้าถ่อมตัวลงเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ เมื่อเจ้าได้ยินถ้อยคำซึ่งเรากล่าวโทษสถานที่นี้และชาวเมืองนี้ ซึ่งจะกลายเป็นที่ร้างและที่ถูกแช่งสาป และเจ้าได้ฉีกเสื้อผ้าของเจ้า และร้องไห้ต่อหน้าเรา เราเองก็ได้ยินเจ้าด้วย พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
20 เพราะฉะนั้น ดูสิ เราจะนำเจ้าไปไว้กับบรรพบุรุษของเจ้า และเจ้าจะถูกนำไปยังอุโมงค์ฝังศพของเจ้าอย่างสงบสุข และตาของเจ้าจะไม่เห็นเหตุร้ายทั้งสิ้นที่เราจะนำมายังสถานที่นี้’ ” และเขาทั้งหลายได้นำพระวจนะนั้นมาทูลพระราชา