2 พงศ์กษัตริย์ 4 THSV11

เอ‌ลี‌ชา​กับ​น้ำ‍มัน​ของ​หญิง‍ม่าย

1 ภรรยา​ของ​คน​หนึ่ง​ใน​พวก​ผู้‍เผย‍พระ‍วจนะ​ร้อง‍ทุกข์​ต่อ​เอ‌ลี‌ชา​ว่า “ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน คือ​สามี​ของ​ดิฉัน​เสีย​ชีวิต​แล้ว และ​ท่าน​ทราบ​อยู่​แล้ว​ว่า​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ท่าน​เกรง‍กลัว​พระ‍ยาห์‌เวห์ แต่​เจ้า‍หนี้​ได้​มา​เพื่อ​จะ​เอา​ลูก​สอง​คน​ของ​ดิฉัน​ไป​เป็น​ทาส​ของ​เขา”

2 แล้ว​เอ‌ลี‌ชา​ตอบ​นาง​ว่า “บอก​เรา​ซิ​ว่า จะ​ให้​เรา​ทำ​อะไร? เธอ​มี​อะไร​อยู่​ใน​บ้าน​บ้าง?” นาง​ตอบ​ว่า “สาว‍ใช้​ของ​ท่าน​ไม่‍มี​อะไร​ใน​บ้าน นอก‍จาก​น้ำ‍มัน​ขวด​หนึ่ง”

3 แล้ว​ท่าน​กล่าว​ว่า “เธอ​จง​ออก​ไป​นอก‍บ้าน ขอ​ยืม​ภาชนะ​เปล่า​จาก​เพื่อน‍บ้าน​ทุก​คน อย่า​เอา​มา​น้อย

4 แล้ว​จง​เข้า​บ้าน ปิด​ประตู​ขัง​ตัว​เอง​และ​ลูก‍ชาย​ไว้ แล้ว​เท​น้ำ‍มัน​ใส่​ภาชนะ​เหล่า‍นี้​ทั้ง‍หมด เมื่อ​ใบ​หนึ่งๆ เต็ม​แล้ว​ก็​ตั้ง​ไว้​ต่าง‍หาก”

5 นาง​ก็​ไป​จาก​ท่าน และ​ปิด​ประตู​ขัง​ตัว​เอง​กับ​บุตร​ของ​นาง​ไว้ บุตร​ส่ง​ภาชนะ​ให้​นาง และ​นาง​ก็​เท​น้ำ‍มัน

6 เมื่อ​ภาชนะ​เต็ม​หมด​แล้ว​นาง​จึง​บอก​บุตร​ว่า “เอา​ภาชนะ​อีก​ใบ​หนึ่ง​มา​ให้​แม่” แต่​เขา​ตอบ​นาง​ว่า “ไม่‍มี​แล้ว” แล้ว​น้ำ‍มัน​ก็​หยุด​ไหล

7 นาง​ก็​ไป​เรียน​ให้​คน​ของ​พระ‍เจ้า​ทราบ และ​ท่าน​บอก​ว่า “จง​ไป​ขาย​น้ำ‍มัน แล้ว​เอา​เงิน​ชำระ​หนี้​ของ​เธอ ส่วน​ที่​เหลือ​นั้น​เธอ​กับ​ลูกๆ จง​ใช้​เลี้ยง​ชีวิต”

เอ‌ลี‌ชา​ชุบ​ชีวิต​ลูก​ของ​หญิง​ชาว​ชู‌เนม

8 วัน‍หนึ่ง​เอ‌ลี‌ชา​ผ่าน​ไป​ยัง​เมือง​ชู‌เนม ที่​ซึ่ง​หญิง​มั่ง‍มี​คน​หนึ่ง​อาศัย​อยู่ และ​นาง​ได้​ชวน​ท่าน​รับ‍ประ‌ทาน​อาหาร ฉะนั้น​เมื่อ​ท่าน​ผ่าน​ไป​ทาง​นั้น​เมื่อ‍ไร ท่าน​ก็​แวะ​เข้า​ไป​รับ‍ประ‌ทาน​อาหาร​ที่​นั่น

9 และ​นาง​บอก​สามี​ของ​นาง​ว่า “ดู‍สิ ดิฉัน​เห็น​ว่า​ชาย​คน​นี้​ที่​เดิน​ผ่าน​บ้าน​เรา​บ่อยๆ นั้น​เป็น​คน​บริ‌สุทธิ์​ของ​พระ‍เจ้า

10 ขอ​ให้​เรา​ทำ​ห้อง​เล็ก​ไว้​บน​ดาด‍ฟ้า​สำหรับ​ท่าน วาง​เตียง‍นอน โต๊ะ เก้าอี้ และ​ตะ‌เกียง​ไว้​ให้​ท่าน เพื่อ​ว่า​เมื่อ​ท่าน​มา‍หา​เรา ท่าน​จะ​ได้​เข้า​ไป​พัก​ใน​ห้อง​นั้น”

11 วัน‍หนึ่ง​ท่าน​มา​ที่‍นั่น แวะ​ขึ้น​ไป​ห้อง​นั้น และ​นอน​อยู่​ที่‍นั่น

12 ท่าน​จึง​บอก​เก‌หะ‌ซี​คน‍ใช้​ของ​ท่าน​ว่า “ไป​เรียก​หญิง​ชาว​ชู‌เนม​คน​นี้​มา” เมื่อ​เขา​เรียก​นาง นาง​ก็​มา​ยืน​อยู่​ต่อ‍หน้า​ท่าน

13 ท่าน​จึง​บอก​แก่​เก‌หะ‌ซี​ว่า “จง​บอก​นาง​ว่า ดู‍ซิ เธอ​ลำ‌บาก​มาก‍มาย​อย่าง‍นี้​เพื่อ​เรา จะ​ให้​เรา​ทำ​อะไร​เพื่อ​เธอ​บ้าง? มี​อะไร​จะ​ให้​ทูล​พระ‍ราชา​เพื่อ​เธอ​หรือ​ไม่? หรือ​จะ​ให้​พูด​อะไร​กับ​ผู้‍บัญชา‍การ‍กอง‍ทัพ?” นาง​ตอบ​ว่า “ดิฉัน​อยู่​ใน​หมู่​พี่‍น้อง​ของ​ดิฉัน​ค่ะ”

14 และ​ท่าน​กล่าว​ว่า “ถ้า​อย่าง‍นั้น​จะ​ให้​ทำ​อะไร​เพื่อ​นาง?” เก‌หะ‌ซี​ตอบ​ว่า “แท้‍จริง​นาง​ไม่‍มี​บุตร‍ชาย​และ​สามี​ของ​นาง​ก็​แก่​แล้ว”

15 ท่าน​จึง​บอก​ว่า “ไป​เรียก​นาง​มา” และ​เมื่อ​เขา​ไป​เรียก​นาง นาง​ก็​มา​ยืน​อยู่​ที่​ประตู

16 ท่าน​กล่าว​ว่า “เมื่อ‍ถึง‍เวลา‍นี้​ใน​ปี​หน้า เธอ​จะ​ได้​อุ้ม​บุตร‍ชาย​คน​หนึ่ง” และ​นาง​ตอบ​ว่า “คน​ของ​พระ‍เจ้า เจ้า‍นาย​ของ​ดิฉัน อย่า​หลอก​สาว‍ใช้​ของ​ท่าน​เลย”

17 แต่​หญิง​นั้น​ก็​ตั้ง‍ครรภ์​และ​คลอด‍บุตร‍ชาย​คน​หนึ่ง เมื่อ‍ถึง‍เวลา​นั้น​ใน​ปี​ต่อ‍มา​ตาม​ที่​เอ‌ลี‌ชา​บอก​นาง

18 เมื่อ​เด็ก​นั้น​โต​ขึ้น วัน‍หนึ่ง​เขา​ออก​ไป​หา​บิดา​ของ​เขา​ใน​หมู่​คน‍เกี่ยว​ข้าว

19 เขา​บอก​บิดา​ว่า “โอย หัว​ของ​ฉัน หัว​ของ​ฉัน” บิดา​จึง​สั่ง​คน‍ใช้​ว่า “อุ้ม​เขา​ไป​หา​แม่”

20 เมื่อ​คน​ใช้​อุ้ม​เขา​มา​ให้​มารดา เด็ก​นั้น​ก็​นั่ง​อยู่​บน​ตัก​มารดา​จน​เที่ยง‍วัน แล้ว​ก็​สิ้น‍ชีวิต

21 นาง​จึง​อุ้ม​เขา​ขึ้น​ไป​วาง​ไว้​บน​ที่‍นอน​ของ​คน​ของ​พระ‍เจ้า และ​ปิด​ประตู​เสีย แล้ว​ไป​ข้าง‍นอก

22 นาง​ก็​ไป​เรียก​สามี​ของ​นาง​กล่าว​ว่า “ขอ​ส่ง​คน‍ใช้​คน​หนึ่ง​กับ​ลา​ตัว‍หนึ่ง​มา​ให้​ฉัน เพื่อ​ฉัน​จะ​รีบ​ไป​หา​คน​ของ​พระ‍เจ้า และ​กลับ‍มา​อีก”

23 และ​เขา​ถาม​ว่า “วัน‍นี้​จะ​ไป​หา​ท่าน​ทำไม? มัน​ไม่​ใช่​วัน​ต้น‍เดือน​หรือ​วัน‍สะ‌บา‌โต” นาง​ตอบ​ว่า “ไม่‍เป็น‍ไร”

24 แล้ว​นาง​ผูก​อาน​ลา​และ​สั่ง​คน‍ใช้​ว่า “จง​เร่ง​ลา​ไป​เร็วๆ อย่า​ชะ‌ลอ​ฝี‍เท้า นอก‍จาก​ฉัน​สั่ง”

25 แล้ว​นาง​ก็​ออก​เดิน​ทาง และ​มา​ถึง​คน​ของ​พระ‍เจ้า​ที่​ภูเขา​คาร‌เมลเมื่อ​คน​ของ​พระ‍เจ้า​เห็น​นาง​มา ท่าน​ก็​พูด​กับ​เก‌หะ‌ซี​คน‍ใช้​ของ​ท่าน​ว่า “ดู​แน่ะ หญิง​ชาว​ชู‌เนม​มา​ข้าง‍โน้น

26 จง​รีบ​ไป​รับ​นาง และ​ถาม​นาง​ว่า ‘เธอ​สบาย‍ดี​หรือ? สามี​ของ​เธอ​สบาย‍ดี​หรือ? เด็ก​สบาย‍ดี​หรือ?’ ” นาง​ตอบ​ว่า “สบาย‍ดี​ค่ะ”

27 เมื่อ​นาง​มา​พบ​คน​ของ​พระ‍เจ้า​ที่​ภูเขา​แล้ว นาง​ก็​เข้า​ไป​กอด​เท้า​ของ​ท่าน เก‌หะ‌ซี​จึง​เข้า‍มา​จะ​จับ​นาง​ออก​ไป แต่​คน​ของ​พระ‍เจ้า​กล่าว​ว่า “ปล่อย​นาง​เถอะ เพราะ​นาง​มี​ความ​ระทม​ขม‍ขื่น และ​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​ปิด​เรื่อง‍นี้​ไว้​จาก​เรา ไม่​ทรง​แจ้ง​ให้​เรา​ทราบ”

28 แล้ว​นาง​จึง​เรียน​ว่า “ดิฉัน​ขอ​ลูก​จาก​เจ้า‍นาย​ของ​ดิฉัน​หรือ? ดิฉัน​ไม่‍ได้​เรียน​หรือ​ว่า อย่า​หลอก​ดิฉัน​เลย?”

29 ท่าน​จึง​สั่ง​เก‌หะ‌ซี​ว่า “คาด​เอว​ของ​เจ้า แล้ว​ถือ​ไม้‍เท้า​ของ​เรา​ไว้​ใน​มือ​ของ​เจ้า และ​ไป​เถอะ ถ้า​เจ้า​พบ​ใคร อย่า​ทัก‍ทาย​เขา และ​ถ้า​ใคร​ทัก‍ทาย​เจ้า ก็​อย่า​ตอบ และ​จง​วาง​ไม้‍เท้า​ของ​เรา​บน​หน้า​ของ​เด็ก​นั้น”

30 แล้ว​มารดา​ของ​เด็ก​นั้น​เรียน​ว่า “พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง‍พระ‍ชนม์‍อยู่​และ​ตัว​ท่าน​เอง​มี​ชีวิต​อยู่​แน่​ฉัน​ใด ดิฉัน​จะ​ไม่​ไป​จาก​ท่าน​ฉัน​นั้น” ดัง‍นั้น​ท่าน​จึง​ลุก‍ขึ้น​ตาม​นาง​ไป

31 เก‌หะ‌ซี​ได้​ล่วง‍หน้า​ไป​ก่อน และ​วาง​ไม้‍เท้า​บน​หน้า​ของ​เด็ก​นั้น แต่​ไม่‍มี​เสียง​หรือ​อาการ​บ่ง‍บอก​ว่า​มี​ชีวิต เขา​จึง​กลับ‍มา​พบ​ท่าน​และ​เรียน​ท่าน​ว่า “เด็ก​นั้น​ยัง​ไม่​ตื่น”

32 เมื่อ​เอ‌ลี‌ชา​เข้า​บ้าน ท่าน​เห็น​เด็ก​นอน​ตาย​อยู่​บน​ที่‍นอน​ของ​ท่าน

33 ท่าน​จึง​เข้า​ไป​ข้าง‍ใน แล้ว​ปิด​ประตู​อยู่​กับ​เด็ก​นั้น​สอง‍ต่อ‍สอง และ​ได้​อธิษ‌ฐาน​ต่อ​พระ‍ยาห์‌เวห์

34 แล้ว​ท่าน​ขึ้น​ไป​นอน​ทับ​เด็ก ให้​ปาก​ทับ​ปาก ตา​ทับ​ตา และ​มือ​ทับ​มือ เมื่อ​ท่าน​เหยียด​ตัว​ของ​ท่าน​บน​เขา เนื้อ​ตัว​ของ​เด็ก​นั้น​ก็​อุ่น​ขึ้น​มา

35 ท่าน​ก็​เดิน​ไป​มา​ใน​บ้าน​ครั้ง​หนึ่ง แล้ว​ขึ้น​ไป​เหยียด​ตัว​ของ​ท่าน​บน​เขา​อีก เด็ก​นั้น​ก็​จาม 7 ครั้ง และ​เด็ก​นั้น​ก็​ลืม​ตา​ของ​ตน

36 แล้ว​ท่าน​ก็​เรียก​เก‌หะ‌ซี​มา​สั่ง​ว่า “ไป​เรียก​หญิง​ชาว​ชู‌เนม​คน‍นี้​มา” เขา​จึง​ไป​เรียก​นาง และ​เมื่อ​นาง​มา​ถึง​ท่าน​แล้ว ท่าน​กล่าว​ว่า “จง​อุ้ม​ลูก​ของ​เธอ​ขึ้น​เถิด”

37 นาง​จึง​เข้า‍มา​ทรุด​ตัว​ลง​ที่​เท้า​ของ​ท่าน​กราบ‍ลง​ถึง​ดิน แล้ว​นาง​ก็​อุ้ม​บุตร​ของ​นาง​ขึ้น​และ​ออก​ไป​ข้าง‍นอก

เอ‌ลี‌ชา​ชำระ​หม้อ​ต้ม​อาหาร​ให้​บริ‌สุทธิ์

38 เมื่อ​เอ‌ลี‌ชา​กลับ‍มา​ที่​กิล‌กาล แผ่น‍ดิน​เกิด​กัน‌ดาร​อาหาร และ​เมื่อ​พวก​ผู้‍เผย‍พระ‍วจนะ​นั่ง​อยู่​ต่อ‍หน้า​ท่าน ท่าน​ก็​บอก​คน‍ใช้​ของ​ท่าน​ว่า “จง​ตั้ง​หม้อ​ใบ​ใหญ่​และ​ต้ม​อาหาร​ให้​พวก​ผู้‍เผย‍พระ‍วจนะ”

39 คน​หนึ่ง​ออก​ไป​เก็บ​ผัก​ที่​ทุ่ง‍นา และ​พบ​ไม้‍เถา‍ป่า​เถา​หนึ่ง เขา​เด็ด​น้ำ‍เต้า‍ป่า​จาก​เถา​นั้น​จน​เต็ม​ตัก กลับ‍มา​หั่น​ใส่​ใน​หม้อ​ต้ม​อาหาร​โดย​ไม่​ทราบ​ว่า​เป็น​ผล​อะไร

40 แล้ว​พวก‍เขา​ตัก​ออก​ให้​คน​เหล่า‍นั้น​กิน ขณะ​กำลัง​กิน​อาหาร​อยู่​นั้น เขา​ร้อง​ขึ้น​ว่า “โอ คน​ของ​พระ‍เจ้า มี​ความ​ตาย​อยู่​ใน​หม้อ​นั้น” และ​เขา​ก็​กิน​กัน​ต่อ‍ไป​ไม่‍ได้

41 แต่​ท่าน​สั่ง​ว่า “จง​เอา​แป้ง​มา” แล้ว​ท่าน​ก็​ใส่​แป้ง​ลง‍ใน​หม้อ และ​บอก​ว่า “จง​ตัก​ออก​ให้​คน​เหล่า‍นั้น​กิน” และ​ไม่‍มี​อัน‌ตราย​อยู่​ใน​หม้อ​นั้น

เอ‌ลี‌ชา​เลี้ยง​คน​ร้อย​คน

42 มี​ชาย​คน​หนึ่ง​มา​จาก​บา‌อัล‌ชา‌ลิ‌ชาห์ เขา​นำ​ของ​มา​ให้​คน​ของ​พระ‍เจ้า​มี​ขนม‍ปัง​เป็น​พืช‍ผล‍แรก​คือ ขนม​บาร์‌เลย์ 20 ก้อน และ​รวง‍ข้าว​ใหม่​ใส่​กระ‌สอบ​ของ​เขา​มา และ​เอ‌ลี‌ชา​กล่าว​ว่า “จง​ให้​คน​เหล่า‍นั้น​กิน”

43 แต่​คน‍ใช้​ของ​ท่าน​ตอบ​ว่า “ข้าพ‌เจ้า​จะ​ตั้ง​อาหาร​เพียง​เท่า​นี้​ให้​คน 100 คน​กิน​กัน​ได้​อย่าง‍ไร?” ท่าน​จึง​สั่ง​ซ้ำ​ว่า “จง​ให้​คน​เหล่า‍นั้น​กิน​เถิด เพราะ​พระ‍ยาห์‌เวห์​ตรัส​ดัง‍นี้​ว่า ‘เขา‍ทั้ง‍หลาย​จะ​กิน​และ​ยัง​เหลือ​อีก’ ”

44 เขา​จึง​ตั้ง​อาหาร​ไว้​ต่อ‍หน้า​เขา‍ทั้ง‍หลาย พวก‍เขา​ได้​กิน และ​ยัง​เหลือ​อยู่​จริง​ตาม​พระ‍วจนะ​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25