1 “มาเถิด ให้เรากลับไปหาพระยาห์เวห์เพราะว่าพระองค์ทรงฉีก และจะทรงรักษาเราให้หายพระองค์ทรงโบยตี และจะทรงพันบาดแผลให้แก่เรา
2 อีกสองวันพระองค์จะทรงให้เราฟื้นพอถึงวันที่สามจะทรงยกเราขึ้นเพื่อเราจะดำรงอยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์
3 ให้เรารู้จัก ให้เราพยายามรู้จักพระยาห์เวห์การปรากฏของพระองค์ก็แน่นอนเหมือนรุ่งอรุณพระองค์จะเสด็จมาหาเราอย่างห่าฝนดังฝนชุกปลายฤดูที่รดพื้นแผ่นดิน”
4 เอฟราอิมเอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าดี?ยูดาห์เอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าหนอ?ความรักของเจ้าก็เหมือนเมฆในยามเช้าเหมือนอย่างน้ำค้างที่หายไปแต่เช้าตรู่
5 ฉะนี้ เราจึงให้ผู้เผยพระวจนะพูดสับเจ้าเราประหารเจ้าด้วยคำพูดจากปากของเราการพิพากษาของเราก็ออกไปอย่างแสงสว่าง
6 เพราะเราประสงค์ความเมตตา ไม่ประสงค์เครื่องสัตวบูชาเราประสงค์ให้รู้จักพระเจ้า ยิ่งกว่าประสงค์เครื่องบูชาเผาทั้งตัว
7 แต่เขาเองหักพันธสัญญาที่เมืองอาดัมณ ที่นั่น เขาทรยศต่อเรา
8 กิเลอาดเป็นเมืองของคนทำชั่วมีรอยโลหิตเป็นทางไป
9 เหล่าโจรซุ่มคอยดักคนฉันใดพวกปุโรหิตก็ซุ่มคอยฉันนั้นเขาฆ่าคนระหว่างทางไปเชเคมแท้จริง เขาก่ออาชญากรรม
10 เราเห็นสิ่งน่าเกลียดน่ากลัวในนิเวศของอิสราเอลการเล่นชู้ของเอฟราอิมก็อยู่ที่นั่น อิสราเอลทำให้ตัวเองเป็นมลทิน
11 โอ ยูดาห์เอ๋ย เจ้าก็เหมือนกันด้วย ฤดูเกี่ยวก็กำหนดไว้ให้เจ้าแล้วเมื่อเราจะให้ประชากรของเรากลับสู่สภาพดี