1 พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงฟังเถิด เราคร่ำครวญถึงเจ้าดังนี้
2 “อิสราเอลพรหมจารีล้มลงเสียแล้วจะไม่ลุกขึ้นมาอีกเลยต้องถูกทอดทิ้งในดินแดนของเธอเองและไม่มีใครช่วยพยุงขึ้นมาเลย”
3 พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า“เมืองซึ่งส่งชายฉกรรจ์พันคนออกไปรบเพื่ออิสราเอลจะเหลือกลับมาเพียงร้อยคนที่ส่งออกไปร้อยคนจะเหลือกลับมาเพียงสิบคนเท่านั้น”
4 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสแก่พงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า“จงแสวงหาเรา และเจ้าจะมีชีวิตอยู่
5 อย่าแสวงหาเบธเอลอย่าไปที่กิลกาลอย่าเดินทางไปยังเบเออร์เชบาเพราะกิลกาลจะต้องตกเป็นเชลยอย่างแน่นอนและเบธเอลจะราบเป็นหน้ากลอง”
6 จงแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้าและเจ้าจะมีชีวิตอยู่มิฉะนั้นแล้วพระองค์จะทรงกวาดพงศ์พันธุ์โยเซฟไปเหมือนไฟที่เผาผลาญและเบธเอลจะหาใครช่วยดับไฟไม่ได้เลย
7 เจ้าผู้แปรเปลี่ยนความยุติธรรมเป็นความขมขื่นผู้เหวี่ยงความชอบธรรมลงกับพื้น
8 (พระองค์ผู้ทรงสร้างดาวลูกไก่และดาวไถผู้ทรงผันแปรความมืดให้กลายเป็นรุ่งอรุณและกลางวันให้กลายเป็นกลางคืนมืดมิดผู้ทรงเรียกน้ำทะเลมาและเทน้ำรดผิวโลกทรงพระนามว่าพระยาห์เวห์
9 ผู้ทรงกระหน่ำหายนะลงเหนือที่มั่นและให้เมืองป้อมปราการพังพินาศ)
10 เจ้าเกลียดคนที่ต่อสู้เพื่อความยุติธรรมในศาลและดูหมิ่นคนที่กล่าวความจริง
11 เจ้าเหยียบย่ำคนยากไร้และรีดไถเอาเมล็ดข้าวจากเขาฉะนั้นถึงแม้เจ้าจะสร้างตึกศิลาเจ้าก็จะไม่ได้อยู่อาศัยถึงแม้เจ้าปลูกสวนองุ่นงอกงามเจ้าก็จะไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่นนั้น
12 เพราะเรารู้ว่าเจ้าล่วงละเมิดมากมายเพียงใดและบาปต่างๆ ของเจ้าใหญ่หลวงเพียงใดเจ้ากดขี่ข่มเหงคนชอบธรรม เจ้ารับสินบนทั้งยังกีดกันความยุติธรรมจากคนยากไร้ในศาล
13 ฉะนั้นคนฉลาดก็นิ่งเสียในยามเช่นนี้เพราะเป็นยุคแห่งความชั่วร้าย
14 จงแสวงหาความดี ไม่ใช่ความชั่วแล้วเจ้าจะมีชีวิตอยู่แล้วพระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์จะอยู่กับเจ้าเหมือนที่เจ้าพูดว่าพระองค์ทรงอยู่กับเจ้า
15 จงเกลียดความชั่ว รักความดีจงผดุงความยุติธรรมในศาลบางทีพระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์จะทรงเมตตาคนที่เหลืออยู่ของโยเซฟ
16 ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า“ทุกถนนจะมีการร่ำไห้ย่านชุมชนทุกแห่งจะมีเสียงร้องด้วยความทุกข์โศกเขาจะเรียกชาวนามาร่วมกันร้องไห้และเรียกคนที่ไว้ทุกข์มารวมกลุ่มกันร้องไห้คร่ำครวญ
17 จะมีการร้องไห้ในสวนองุ่นทุกแห่งเพราะเราจะผ่านไปท่ามกลางเจ้า” องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น
18 วิบัติแก่เจ้าผู้ปรารถนาวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า!เหตุใดเจ้าจึงปรารถนาวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า?วันนั้นเป็นวันแห่งความมืด ไม่ใช่ความสว่าง
19 เหมือนคนหนีจากสิงโตแล้วไปพบหมีเหมือนเข้าไปในบ้านเอามือพิงผนังก็ถูกงูกัดเอา
20 วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้าจะเป็นวันมืดมน ไม่ใช่สว่างวันนั้นมืดมิด ไม่มีแสงสว่างเลยสักนิดไม่ใช่หรือ?
21 “เราเกลียด เราชิงชังเทศกาลทางศาสนาของเจ้าเราเอือมการประชุมของพวกเจ้า
22 แม้เจ้าจะนำเครื่องเผาบูชาและเครื่องธัญบูชามาให้เราก็จะไม่รับแม้เจ้านำเครื่องสันติบูชาอย่างดีมาให้เราก็จะไม่แยแส
23 ยุติเสียงเพลงของเจ้าเถิด!เราจะไม่ฟังเสียงบรรเลงพิณของเจ้า
24 แต่จงให้ความยุติธรรมหลั่งไหลมาเหมือนแม่น้ำให้ความชอบธรรมเหมือนธารน้ำไหลไม่ขาดสาย
25 “พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย ตลอดสี่สิบปีในถิ่นกันดารเจ้าได้ถวายเครื่องบูชาและมอบของถวายแก่เราหรือ?
26 เจ้าตั้งสถานศักดิ์สิทธิ์ของกษัตริย์ของเจ้าฐานของรูปเคารพของเจ้าดวงดาวของเทพเจ้าของเจ้าที่เจ้าทำขึ้นเพื่อตนเอง
27 ฉะนั้นเราจะส่งเจ้าไปเป็นเชลยในดินแดนที่ไกลจากดามัสกัสไปอีก” องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพระนามว่าพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ตรัสดังนั้น