1 พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตทรงสำแดงให้ข้าพเจ้าเห็นผลไม้สุกกระจาดหนึ่ง
2 พระองค์ตรัสถามว่า “อาโมส เจ้าเห็นอะไร?”ข้าพเจ้าทูลว่า “ผลไม้สุกงอมกระจาดหนึ่งพระเจ้าข้า”แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “วันเวลาสุกงอมแล้วสำหรับอิสราเอลประชากรของเรา เราจะไม่ละเว้นพวกเขาอีกต่อไป”
3 พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศว่า “ในวันนั้นบทเพลงต่างๆ ในพระวิหารจะเปลี่ยนเป็นเสียงร่ำไห้ ซากศพจะเกลื่อนกลาดอยู่ทุกแห่ง! และมีแต่ความเงียบสงัด!”
4 ฟังเถิดเจ้าผู้เหยียบย่ำคนขัดสนและกำจัดคนยากไร้ในดินแดน
5 เจ้ากล่าวว่า“เมื่อใดหนอจะหมดวันขึ้นหนึ่งค่ำเราจะได้ขายข้าวเสียทีเมื่อใดหนอจะหมดวันสะบาโตเราจะได้ขายข้าวสาลีเสียที?”เจ้าโกงด้วยการทำให้ตาชั่งหย่อนโก่งราคาและโกงตาชั่ง
6 เจ้าซื้อคนยากไร้ด้วยเงินแลกคนขัดสนด้วยรองเท้าคู่เดียวและขายข้าวสาลีปนข้าวเลว
7 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปฏิญาณโดยอ้างองค์ศักดิ์สิริแห่งยาโคบว่า “เราจะไม่มีวันลืมสิ่งที่เขาทำแม้แต่อย่างเดียว
8 “ด้วยเหตุนี้แผ่นดินจะไม่สั่นสะท้านและผู้คนในนั้นจะไม่ไว้ทุกข์หรือ?ทั่วทั้งแผ่นดินจะเอ่อท้นขึ้นเหมือนแม่น้ำไนล์ถูกกวนให้เกิดความปั่นป่วนแล้วก็จมลงเหมือนแม่น้ำอียิปต์”
9 พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศว่า“ในวันนั้น เราจะทำให้ดวงอาทิตย์ตกตอนเที่ยงวันและโลกมืดมิดทั้งๆ ที่ยังกลางวันแสกๆ
10 เราจะเปลี่ยนเทศกาลทางศาสนาของเจ้าให้เป็นการไว้ทุกข์และการร้องเพลงทั้งปวงของเจ้าให้เป็นการร่ำไห้เราจะทำให้พวกเจ้าทุกคนสวมเสื้อผ้ากระสอบและโกนผมเราจะทำให้ช่วงเวลานั้นเป็นเหมือนช่วงไว้ทุกข์ให้ลูกโทนและให้วาระสุดท้ายเป็นดั่งวันอันขมขื่น”
11 พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศว่า “วันเวลานั้นจะมาถึงเมื่อเราจะให้เกิดการกันดารอาหารทั่วแผ่นดินไม่ใช่หิวหาอาหารหรือกระหายหาน้ำแต่หิวกระหายอยากฟังพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้า
12 ผู้คนจะซมซานจากทะเลนี้ไปทะเลนั้นและระเหเร่ร่อนจากเหนือไปตะวันออกเสาะแสวงหาพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าแต่พวกเขาจะไม่พบ
13 “ในวันนั้น“หญิงสาวน่ารักและชายหนุ่มแข็งแรงจะเป็นลมเพราะความกระหาย
14 ผู้ที่สาบานโดยอ้างรูปเคารพอันน่าละอายของสะมาเรียหรือพูดว่า ‘ดานเอ๋ย พระของเจ้ามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด’หรือ ‘เทพเจ้าแห่งเบเออร์เชบามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด’พวกเขาจะล้มลงและไม่ได้ลุกขึ้นมาอีกเลย”