1 พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า
2 “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงกล่าวแก่ผู้ปกครองเมืองไทระว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า“ ‘ด้วยความหยิ่งผยองในจิตใจเจ้ากล่าวว่า “ข้าคือเทพเจ้าข้านั่งเหนือบัลลังก์ของเทพเจ้าที่ใจกลางห้วงสมุทร”แต่เจ้าเป็นเพียงมนุษย์ ไม่ใช่เทพเจ้าแม้เจ้าจะคิดว่าตนเองเฉลียวฉลาดเสมอเทพเจ้า
3 เจ้าฉลาดกว่าดาเนียลหรือ?ไม่มีความลับใดซ่อนเร้นจากเจ้าหรือ?
4 โดยสติปัญญาและความเข้าใจเจ้าหาทรัพย์สมบัติมาให้ตนเองและสะสมเงินทองไว้ในคลังของเจ้า
5 โดยความช่ำชองในการค้าขายเจ้าทำให้ทรัพย์สมบัติของตนทวีขึ้นและเนื่องจากความมั่งคั่งของเจ้าจิตใจของเจ้าก็หยิ่งผยองขึ้น
6 “ ‘ฉะนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า“ ‘เนื่องจากเจ้าคิดว่าตัวเองฉลาดมีสติปัญญาเสมอเทพเจ้า
7 เรากำลังจะนำคนต่างชาติมาสู้รบกับเจ้าเป็นประชาชาติที่อำมหิตที่สุดพวกเขาจะชักดาบห้ำหั่นความงามและสติปัญญาของเจ้าและทำลายความโอ่อ่าตระการตาของเจ้า
8 คนเหล่านั้นจะผลักเจ้าลงสู่เหวลึกและเจ้าจะถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมที่ใจกลางห้วงสมุทร
9 ถึงตอนนั้นเจ้าจะพูดไหมว่า “ข้าคือเทพเจ้า”ต่อหน้าบรรดาผู้สังหารเจ้า?เจ้าจะเป็นเพียงมนุษย์ไม่ใช่เทพเจ้าในเงื้อมมือของผู้ที่ปลิดชีวิตเจ้า
10 เจ้าจะตายอย่างคนที่ไม่ได้เข้าสุหนัตโดยน้ำมือของชาวต่างชาติเราได้ลั่นวาจาไว้ พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น’ ”
11 พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า
12 “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงคร่ำครวญเกี่ยวกับกษัตริย์ไทระและกล่าวแก่เขาว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า“ ‘เจ้าเป็นแบบฉบับของความสมบูรณ์เปี่ยมด้วยสติปัญญาและความงามเพียบพร้อม
13 เจ้าอยู่ในเอเดนในอุทยานของพระเจ้ามีอัญมณีล้ำค่าประดับประดาได้แก่ ทับทิม บุษราคัม มรกตเพชร เพทาย โกเมนมณีโชติ ไพฑูรย์ และเบริลทั้งเรือนและหนามเตยทำด้วยทองคำสิ่งเหล่านี้จัดเตรียมไว้พร้อมสรรพในวันที่สร้างเจ้าขึ้นมา
14 เจ้าได้รับการเจิมตั้งให้เป็นเครูบผู้พิทักษ์เพราะเราได้กำหนดเจ้าไว้เช่นนั้นเจ้าอยู่บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้าและดำเนินอยู่ท่ามกลางอัญมณีอันส่องประกายโชติช่วงดุจไฟ
15 ตั้งแต่วันที่เจ้าถูกสร้างขึ้นความประพฤติของเจ้าก็ปราศจากที่ติจนกระทั่งพบความชั่วร้ายในตัวเจ้า
16 การทำมาค้าขึ้นทำให้เจ้าเต็มไปด้วยความอำมหิตและเจ้าได้ทำบาปฉะนั้นเราจึงขับไล่เจ้าไปจากภูเขาของพระเจ้าด้วยความอดสูเครูบผู้พิทักษ์เอ๋ย เราจึงไล่เจ้าไปจากท่ามกลางอัญมณีอันส่องประกายโชติช่วงดุจไฟ
17 จิตใจของเจ้าหยิ่งผยองเพราะความงามของเจ้าและเจ้าได้ทำให้สติปัญญาของตนเสื่อมทรามไปเพราะความโอ่อ่าตระการของตนฉะนั้นเราจึงเหวี่ยงเจ้าลงบนแผ่นดินโลกทำให้กษัตริย์ทั้งหลายตกตะลึง
18 เจ้าได้ทำให้สถานนมัสการทั้งหลายของเจ้าตกต่ำเพราะบาปหนาและการค้าอันทุจริตของเจ้าฉะนั้นเราจึงบันดาลไฟออกมาจากเจ้าเผาผลาญเจ้าและทำให้เจ้าเหลือแต่เถ้าถ่านกองอยู่ที่พื้นต่อหน้าคนพบเห็น
19 มวลประชาชาติที่รู้จักเจ้าก็ตกตะลึงเพราะเจ้าเจ้ามาถึงจุดจบอันน่าสยดสยองและไม่มีเจ้าอีกต่อไป’ ”
20 พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า
21 “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงประณามไซดอน กล่าวพยากรณ์แก่เมืองนั้นว่า
22 ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า“ ‘ไซดอนเอ๋ย เราเป็นศัตรูกับเจ้าและเราจะได้รับเกียรติสิริจากสิ่งที่เราจะทำกับเจ้าเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์เมื่อเราลงอาญาเจ้าและสำแดงความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ของเราแก่เจ้า
23 เราจะส่งภัยพิบัติมาเหนือเจ้าและทำให้เลือดหลั่งนองตามถนนหนทางผู้ที่ถูกสังหารจะล้มตายในเจ้าด้วยดาบซึ่งฟาดฟันอยู่รอบด้านเมื่อนั้นเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์
24 “ ‘ประชากรอิสราเอลไม่ต้องพบกับเพื่อนบ้านที่ชั่วร้ายซึ่งเป็นหนามทิ่มแทงให้เจ็บปวดอีกต่อไป เมื่อนั้นพวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต
25 “ ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เมื่อเรารวบรวมชนชาติอิสราเอลออกมาจากชาติต่างๆ ที่เขาถูกทำให้กระจัดกระจัดกระจายไปนั้น เราจะสำแดงความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ของเราผ่านพวกเขาต่อหน้าชนชาติทั้งหลาย จากนั้นพวกเขาจะอาศัยอยู่ในดินแดนของตน ซึ่งเรามอบให้ยาโคบผู้รับใช้ของเรา
26 พวกเขาจะอาศัยอยู่ที่นั่นอย่างปลอดภัย จะสร้างบ้านเรือน ทำสวนองุ่น จะอาศัยอยู่อย่างสงบสุข เมื่อเราลงทัณฑ์บรรดาประเทศเพื่อนบ้านผู้ประทุษร้ายเขา เมื่อนั้นพวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขา’ ”