1 ในวันที่หนึ่งเดือนที่สิบสองปีที่สิบสอง พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า
2 “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเปล่งบทคร่ำครวญเกี่ยวกับฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ และกล่าวแก่เขาว่า“ ‘เจ้าเป็นเหมือนสิงโตในหมู่ประชาชาติเหมือนสัตว์ร้ายในทะเลเจ้าฟาดหางไปมาอยู่ในห้วงน้ำเอาเท้ากวนน้ำให้กระเพื่อมและทำให้ลำธารต่างๆ ขุ่น
3 “ ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า“ ‘เราจะกางตาข่ายของเราคลุมเจ้าโดยกลุ่มชนหมู่ใหญ่พวกเขาจะลากเจ้าขึ้นมาด้วยอวนของเรา
4 เราจะเหวี่ยงเจ้าลงบนดินจับเจ้าฟาดลงบนทุ่งโล่งเราจะให้มวลนกในอากาศมาอาศัยอยู่บนเจ้าและสัตว์โลกทั้งปวงจะเขมือบเจ้าจนอิ่ม
5 เราจะโปรยเนื้อของเจ้ากระจายบนภูเขาต่างๆและถมหุบเขาทั้งหลายด้วยซากของเจ้า
6 เราจะทำให้เลือดของเจ้าไหลนองเต็มแผ่นดินตลอดทางสู่ภูเขาต่างๆและให้เนื้อของเจ้าอยู่เต็มลำห้วยทั้งหลาย
7 เมื่อเราทำให้เจ้าแตกดับ เราจะปกคลุมฟ้าสวรรค์และให้ดวงดาวทั้งหลายมืดมนเราจะคลุมดวงอาทิตย์ด้วยเมฆและดวงจันทร์จะไม่ส่องแสง
8 แสงสว่างสุกใสทั้งปวงในฟ้าสวรรค์นั้นเราจะทำให้มืดมิดเหนือเจ้าเราจะนำความมืดมนมาเหนือดินแดนของเจ้าพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น
9 เราจะทำให้จิตใจของชนชาติทั้งหลายทุกข์ร้อนเมื่อเรานำหายนะมาสู่เจ้าท่ามกลางชนชาติต่างๆท่ามกลางดินแดนทั้งหลายซึ่งเจ้าไม่รู้จัก
10 เราจะทำให้บรรดาชนชาติตกตะลึงเพราะเจ้าและบรรดากษัตริย์ของพวกเขาจะสั่นสะท้านด้วยความสยดสยองเนื่องจากเจ้าเมื่อเรากวัดแกว่งดาบของเราต่อหน้าพวกเขาในวันที่เจ้าล่มจมเขาแต่ละคนจะสั่นสะท้านทุกขณะจิตเพราะห่วงชีวิตของตน
11 “ ‘เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า“ ‘ดาบของกษัตริย์บาบิโลนจะมาห้ำหั่นเจ้า
12 เราจะทำให้กองกำลังต่างๆ ของเจ้าล้มตายด้วยดาบของเหล่าผู้เกรียงไกรผู้อำมหิตที่สุดในมวลประชาชาติคนเหล่านั้นจะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของอียิปต์และกองกำลังทั้งปวงของอียิปต์จะถูกล้มล้าง
13 เราจะทำลายล้างฝูงสัตว์ทั้งปวงของอียิปต์จากริมน้ำอันอุดมสมบูรณ์ซึ่งจะไม่ถูกเท้ามนุษย์กวนให้ขุ่นหรือถูกกีบเท้าสัตว์กวนให้เป็นโคลนขุ่นอีกต่อไป
14 เมื่อนั้นเราจะทำให้ห้วงน้ำทั้งหลายสงบและทำให้ลำธารสายต่างๆ ไหลรินเหมือนน้ำมันพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น
15 เมื่อเราทำให้อียิปต์เริศร้างและริบทุกสิ่งที่มีไปจากดินแดนนั้นเมื่อเราทำลายล้างคนทั้งปวงซึ่งอาศัยอยู่ที่นั่นเมื่อนั้นพวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์’
16 “นี่คือบทคร่ำครวญซึ่งคนทั้งหลายจะร้องเพื่ออียิปต์ ธิดาของชนชาติต่างๆ จะร้องขับขานให้อียิปต์และกองกำลังต่างๆ ของมัน พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น”
17 วันที่สิบห้าของเดือนนั้นในปีที่สิบสอง พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า
18 “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงร่ำไห้ให้แก่กองกำลังต่างๆ ของอียิปต์ และส่งอียิปต์กับบรรดาธิดาแห่งประชาชาติอันเกรียงไกรลงสู่โลกเบื้องล่างพร้อมกับคนที่ลงไปแดนผู้ตาย
19 จงกล่าวแก่พวกเขาว่า ‘เจ้าเป็นที่โปรดปรานยิ่งกว่าคนอื่นๆ หรือ? จงลงไป ไปนอนอยู่กับบรรดาผู้ไม่ได้เข้าสุหนัต’
20 พวกเขาจะล้มลงในหมู่คนที่ตายด้วยดาบ ดาบถูกชักออกจากฝักแล้ว จงลากอียิปต์ลงไปพร้อมกับกองกำลังทั้งสิ้นของมัน
21 บรรดาผู้นำที่เกรียงไกรจะกล่าวกับอียิปต์และเหล่าพันธมิตรจากหลุมฝังศพว่า ‘พวกเขาลงมากันแล้ว มานอนอยู่กับคนไม่ได้เข้าสุหนัตกับคนที่ถูกฆ่าด้วยดาบ’
22 “อัสซีเรียและกองทัพของมันทั้งหมดอยู่ที่นั่นแล้ว รายล้อมด้วยหลุมฝังศพของคนที่ถูกเข่นฆ่าทั้งหมดของมัน คนเหล่านั้นทุกคนล้มตายด้วยดาบ
23 หลุมฝังศพของคนเหล่านั้นอยู่ในห้วงลึกของแดนผู้ตาย และกองทัพอัสซีเรียนอนตายรายรอบหลุมฝังศพของมัน ทุกคนซึ่งครั้งหนึ่งเคยแพร่ความหวาดกลัวในแดนของคนที่มีชีวิต บัดนี้ถูกเข่นฆ่าล้มตายด้วยดาบ
24 “เอลามอยู่ที่นั่นและเหล่าทหารทั้งหมดของมันนอนตายรายรอบหลุมฝังศพของมัน เขาทั้งหมดถูกเข่นฆ่าล้มตายด้วยดาบ ทุกคนซึ่งครั้งหนึ่งเคยแพร่ความหวาดกลัวทั่วแดนของคนที่มีชีวิตได้ลงสู่โลกเบื้องล่างโดยไม่ได้เข้าสุหนัต พวกเขาได้รับความอัปยศร่วมกับบรรดาคนที่ลงสู่แดนผู้ตาย
25 เอลามนอนอยู่ในหมู่คนที่ถูกฆ่าและเหล่าทหารทั้งหมดของมันนอนตายรายรอบหลุมฝังศพของมัน พวกเขาล้วนแต่ไม่ได้เข้าสุหนัต และถูกเข่นฆ่าล้มตายด้วยดาบ เพราะพวกเขาแพร่ความหวาดกลัวไปทั่วแดนของคนที่มีชีวิต เขาจึงต้องอัปยศอดสูร่วมกับบรรดาคนที่ลงสู่แดนผู้ตายและนอนอยู่ในหมู่คนที่ถูกสังหาร
26 “เมเชคและทูบัลอยู่ที่นั่นและทหารทั้งหมดของพวกมันนอนตายรายรอบหลุมฝังศพของพวกมัน พวกเขาล้วนไม่ได้เข้าสุหนัต ถูกเข่นฆ่าด้วยดาบ เพราะพวกเขาแพร่ความหวาดกลัวไปทั่วแดนของคนที่มีชีวิต
27 พวกเขาไม่ได้นอนลงกับนักรบอื่นๆ คนที่ไม่ได้เข้าสุหนัตซึ่งตายแล้วหรอกหรือ? คนเหล่านี้ลงสู่หลุมฝังศพพร้อมทั้งอาวุธของเขา ดาบวางอยู่ใต้ศีรษะ แม้นักรบเหล่านี้เคยแพร่ความหวาดกลัวไปทั่วแดนของคนที่มีชีวิต กระนั้นโทษทัณฑ์ของบาปของพวกเขาก็ตกอยู่กับกระดูกของพวกเขา
28 “ฟาโรห์เอ๋ย เจ้าก็เช่นกัน เจ้าจะแหลกลาญและนอนตายอยู่ในหมู่คนที่ไม่ได้เข้าสุหนัตซึ่งถูกเข่นฆ่าด้วยดาบ
29 “เอโดมอยู่ที่นั่น ทั้งๆ ที่เก่งกล้า กษัตริย์และเจ้านายทั้งปวงของเอโดมก็ถูกทิ้งให้นอนตายอยู่กับบรรดาคนที่ถูกเข่นฆ่าด้วยดาบ พวกเขานอนตายกับบรรดาคนที่ไม่ได้เข้าสุหนัต คือกับคนเหล่านั้นที่ลงสู่แดนผู้ตาย
30 “บรรดาเจ้านายของฝ่ายเหนือและชาวไซดอนทั้งปวงอยู่ที่นั่น แม้พวกเขาเคยใช้อำนาจก่อความหวาดกลัว พวกเขาก็ลงไปอยู่ร่วมกับคนที่ถูกเข่นฆ่าอย่างอัปยศ พวกเขานอนตายโดยไม่ได้เข้าสุหนัตกับบรรดาคนที่ถูกเข่นฆ่าด้วยดาบ และรับความอัปยศกับคนที่ลงสู่แดนผู้ตาย
31 “ฟาโรห์กับกองทัพทั้งปวงจะเห็นคนเหล่านั้นและได้รับการปลอบประโลม เนื่องจากกองกำลังทั้งหมดของเขาถูกเข่นฆ่าด้วยดาบ พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนี้
32 แม้เราเคยให้เขาแพร่ความหวาดกลัวไปทั่วดินแดนของคนที่มีชีวิต แต่ฟาโรห์กับเหล่าทหารทั้งสิ้นของเขาก็จะถูกทิ้งให้นอนตายอยู่ท่ามกลางคนที่ไม่ได้เข้าสุหนัต คนที่ถูกเข่นฆ่าด้วยดาบ พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น”