45 Toe die Jode die groot skare sien, het hulle groen van jaloesie geword. Hulle het daar voor almal begin om Paulus te beledig en om lasterlike dinge teen Jesus te sê.
46 Paulus en Barnabas het skerp daarop gereageer: “Ons moes eerste met julle oor God se verlossingsdade kom praat. Maar noudat julle die rug daarop gekeer het, moet julle weet dat julle die ewige lewe gaan misloop. Ons gaan nou die goeie nuus meedeel aan mense wat nie Jode is nie. God het ons beveel om na hulle toe te gaan toe Hy vir ons gesê het:
47 ‘Ek het jou aangestel om ’n lig vir ander volke te wees. Jy moet vir almal tot aan die verste uithoeke van die wêreld gaan vertel dat Ek hulle verlos.’”
48 Toe die mense wat nie Jode was nie hierdie woorde hoor, het hulle begin hande klap en juig. Hulle het God geloof omdat Hy ook vir hulle omgee. Almal van hulle wat deur God uitgesoek is om ’n plek in sy nuwe wêreld te kry het toe tot geloof in Jesus gekom.
49 Daarna het die woord van die Here soos ’n veldbrand deur die hele gebied versprei.
50 Die Joodse owerhede was baie kwaad daaroor. Hulle het agteraf ’n aantal leiersfigure in die stad en ook ’n groep belangrike vroue opgesteek om Paulus en Barnabas met geweld te laat verwyder.
51 Hulle twee is ook kort daarna hardhandig uit die stad weggejaag. Hierdie slegte ervaring het Paulus-hulle nie mismoedig gemaak nie. Hulle het na Ikonium, die volgende stad, toe gegaan om die goeie nuus daar aan die mense te vertel. Hulle was steeds vol van die Heilige Gees se krag en ook vol blydskap.