1 Daar was ’n man van Binyamin met die naam van Kish, die seun van Avi’el, die seun van Tz’ror, die seun van B’khorat, die seun van Afiag, ’n Binyaminiet, ’n magtige man van dapperheid.
2 Hy het ’n seun gehad met die naam van Sha’ul, ’n keur jongman en aantreklik, daar was onder die seuns van Yisra’el geeneen meer aantreklik as hy nie; van sy skouers af op was hy langer as enige van die mense.
3 Die donkies van Kish, die vader van Sha’ul, was weg. Kish het vir Sha’ul gesê: “Vat nou een van die diensknegte saam met jou en staan op, gaan soek na die donkies.”
4 Hy het deur die bergland van Efrayim en deur die land van Shalishah gegaan, maar hulle nie gekry nie. Toe gaan hulle deur die land Sha’alim, maar daar was niks nie. Toe gaan hy deur die land van Binyamin, maar hulle het niks gekry nie.
5 Toe hulle by die land van Tzuf kom, sê Sha’ul aan die dienskneg wat by hom was: “Kom, laat ons teruggaan, anders hou my vader op bekommerd wees oor die donkies en word angstig oor ons.”
6 Hy sê vir hom: “Let nou op, daar is ’n man van God in hierdie stad en die man word geëer; alles wat hy sê kom sekerlik waar. Laat ons nou daarheen gaan, miskien kan hy ons vertel aangaande die reis wat ons onderneem het.”
7 Toe vra Sha’ul vir sy dienskneg: “As ons egter gaan, let op, wat sal ons vir die man bring, want die brood in ons sakke is op en daar is nie ’n geskenk om vir die man van God te bring nie; wat het ons?”