6 יהוה het dit die volgende dag gedoen: al die lewende hawe van die Mitzrayiete het doodgegaan, maar van die vee van die seuns van Yisra’el is nie een dood nie.
7 Farao het gestuur en let op, nie eens een van die lewende hawe van die Yisra’eliete was dood nie! Farao se wil, emosie en verstand was verhard en hy het die volk nie laat gaan nie.
8 יהוה het vir Moshe en Aharon gesê: “Vat vir julle hande vol as uit ’n hoogoond en laat Moshe dit na die hemel toe uitgooi voor die oë van Farao
9 en dit sal ’n fyn stof word oor die hele land van Mitzrayim en op mense en diere ontsteking veroorsaak wat in swere uitbreek, regoor die hele land van Mitzrayim.”
10 Hulle het toe as uit die hoogoond gevat, voor Farao gaan staan en Moshe het dit na die hemel uitgegooi en dit het ontstekings geword wat in swere uitbreek op mense en diere.
11 Die towenaars kon nie voor Moshe staan vanweë die swere nie, want die swere was op die towenaars en op al die Mitzrayiete.
12 יהוה het Farao se wil, emosie en verstand onveranderlik gemaak en hy het nie na hulle geluister nie, soos יהוה vir Moshe gesê het.