2 Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, mao kini sila ang mga nagaplanog daotan ug nagahatag ug dili maayong tambag dinhi sa siyudad.
3 Nagaingon sila, ‘Maayo kini nga panahon sa pagpatindog ug mga balay. Walay manghilabot kanato. Ang atong siyudad sama sa kaldero ug kita sama sa karne nga anaa sa sulod niini, dili kita maunsa.’
4 Busa tawo, panghimaraota sila.”
5 Unya gigamhan ako sa Espiritu sa Ginoo ug giingnan niya ako nga isulti kini: “Mao kini ang giingon sa Ginoo kaninyo, katawhan sa Israel, ‘Nahibalo ako kon unsa ang inyong ginahunahuna.
6 Daghan ang inyong gipamatay niining siyudara ug nagkatag lang ang mga patayng lawas sa kadalanan.
7 Busa ako, ang Ginoong Dios, moingon kaninyo: Tinuod nga kining siyudara sama sa kaldero, apan ang mga patayng lawas nga gikatag ninyo sa siyudad mao ang karne. Ug kamo abugon ko gikan niining siyudara.
8 Nahadlok kamo sa gira, apan pasulongon ko kaninyo ang inyong mga kaaway. Ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon niini.