1 Miingon ang Ginoo kanako,
2 “Tawo, sa unsang paagi nga ang sanga sa ubas mas maayo pa kaysa bisan unsang sanga sa kahoy?
3 Makahimo ba ug bisag unsa gikan sa mga sanga niini? Mahimo ba kining himuon nga sab-itanan?
4 Siyempre dili gayod! Pwede lang kining isugnod; apan bisan pa gani dali ra kaayo kining maupos.
5 Busa kon wala kini pulos sa wala pa masunog, labaw na kon nasunog na kini!
6 “Karon, ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon nga ang mga lumulupyo sa Jerusalem nahisama sa ubas nga nagatubo uban sa mga kahoy sa lasang. Tungod kay managsama silang walay pulos, sunogon ko sila.
7 Silotan ko gayod sila. Ug bisan makaikyas pa sila sa kalayo, lamyon gihapon sila sa lain pang kalayo. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.
8 Himuon ko nga awaaw nga dapit ang ilang nasod tungod kay nagluib sila kanako. Ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon niini.”