2 “Tawo, pag-awit ug awit sa pagbangotan mahitungod sa Faraon nga hari sa Ehipto. Isulti kini kaniya: Nagahunahuna ka nga nahisama ka sa usa ka liyon nga nagtabok-tabok sa mga nasod. Apan ang tinuod, sama ka lang sa usa ka buaya nga nagalangoy-langoy sa imong mga suba. Kutawon mo sa imong tiil ang tubig ug malubog kini.
3 Karon, mao kini ang ginaingon sa Ginoong Dios: Dakpon ko ikaw sa pukot ug ipahaw-as sa daghang mga tawo.
4 Ilabay ko ikaw sa yuta ug ipakaon sa mga langgam ug sa ihalas nga mga mananap.
5 Katagon ko ang imong mga unod ngadto sa kabukiran ug sa kapatagan.
6 Pabanawon ko ang imong dugo nganha sa yuta ug ngadto sa kabukiran ug sa mga agianan sa tubig.
7 Kon wagtangon ko na ikaw, salipdan ko sa mga panganod ang langit, busa dili na mohayag ang mga bitoon, ang adlaw, ug ang bulan.
8 Pangitngiton ko ang tanang nagasiga sa langit. Busa mongitngit gayod ang tibuok mong nasod. Ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon niini.