1 Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, pagkuhag hait nga espada ug gamita kini nga pangkiskis sa imong ulo ug bangas. Unya timbanga ang imong buhok ug bangas aron bahinon kini sa tulo ka bahin.
2 Ibutang ang usa ka bahin sa tisa nga gikulitan mo sa Jerusalem, ug sunoga kini diha sa taliwala sa siyudad human mo mapakita ang pagsulong niini. Ibutang ang usa pa ka bahin sa palibot sa siyudad ug tigbas-tigbasa kini sa imong espada. Ang nahibilin nga bahin isabwag sa kahanginan, kay katagon ko ang akong katawhan pinaagi sa espada.
3 Apan pagbilin ug diotayng buhok ug ihikot kini sa imong bisti.
4 Kuhai kinig pipila ka buhok ug ilabay sa kalayo aron masunog. Gikan niini mokaylap ang kalayo ug mosunog sa tibuok Israel.
5 “Ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon nga mao kini ang dangatan sa Jerusalem, ang siyudad nga gihimo kong labing mahinungdanong dapit sa kalibotan.
6 Apan gilapas niya ang akong mga sugo, ug mas labaw pa siya kadaotan kaysa ubang mga nasod sa iyang palibot. Gisalikway niya ang akong mga sugo ug mga tulumanon.
7 Busa ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon: Kamong mga taga-Jerusalem, mas daotan pa kamo kaysa ubang mga nasod sa inyong palibot. Wala ninyo tumana ang akong mga sugo ug mga tulumanon. Ug wala gani ninyo tumana ang mga tulumanon sa mga nasod sa inyong palibot.