1 Kini nga mensahe akong gisulat sa dihang namalandong ako mahitungod sa pagkamakasasala sa daotang tawo:Ang daotan nga tawo walay kahadlok sa Dios.
2 Tungod kay taas ang iyang pagtan-aw sa iyang kaugalingon,dili niya makita ang iyang kadaotan aron kasilagan unta kini.
3 Daotan ug bakak ang iyang mga gipanulti.Dili na siya mobuhat sa husto ug maayo.
4 Bisan nagahigda siya nagaplano siya ug daotan.Mihunong siya sa paghimo ug maayo,ug wala niya isalikway ang daotan.
5 Ang imong gugma ug pagkamatinumanon, Ginoo, dili masukod;mas taas pa kini sa kalangitan.
6 Ang imong pagkamatarong lig-on sama sa tag-as nga mga bukid.Ang imong paghukom dili matugkad sama sa kinahiladman sa dagat.Giatiman mo, Ginoo, ang mga tawo ug mga mananap.
7 Kabililhon sa imong gugma, O Dios.Gipanalipdan mo ang mga tawo sama sa pagpanalipod sa langgam sa iyang mga piso ilalom sa iyang mga pako.