1 Gwae'r rhai sy'n mynd i lawr i'r Aifft am gymorth,ac yn ymddiried mewn meirch,a'u hyder mewn rhifedi cerbydau a chryfder gwŷr meirch,ond sydd heb edrych at Sanct Israel, na cheisio'r ARGLWYDD.
2 Ond y mae ef yn fedrus i ddwyn dinistr,ac nid yw'n galw ei air yn ôl;fe gyfyd yn erbyn tŷ'r rhai drygionusac yn erbyn swcwr y rhai ofer.
3 Meidrolion yw'r Eifftiaid, nid Duw;a chnawd yw eu meirch, nid ysbryd;pan fydd yr ARGLWYDD yn estyn ei law,fe fagla'r cynorthwywr ac fe syrthia'r sawl a gynorthwyir,a darfyddant oll gyda'i gilydd.
4 Fel hyn y dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf:“Fel y rhua llew neu lew ifanc uwchben ei ysglyfaeth—ac er galw lliaws o fugeiliaid yn ei erbynnid yw'n dychryn rhag eu gwaedd, nac yn ofni rhag eu twrf—felly y daw ARGLWYDD y Lluoedd i lawri frwydro dros Fynydd Seion a'i bryn.
5 Fel yr adar yn hofran uwchben,felly y bydd ARGLWYDD y Lluoedd yn amddiffyn Jerwsalem;bydd yn amddiffyn a gwaredu, yn arbed ac achub.”
6 Dychwelwch at yr un a adawsoch yn llwyr, blant Israel.
7 Oherwydd yn y dydd hwnnw bydd pob un ohonoch yn dirmygu'r eilun arian a'r eilun aur a wnaeth eich dwylo mewn pechod.
8 “Syrth Asyria drwy gleddyf, ond nid un dynol,a chleddyf nad yw'n eiddo meidrolyn fydd yn ei ddifa;os gallant ffoi rhag y cleddyf,bydd y gwŷr ifainc yn gwneud llafur gorfod;
9 bydd ei gadernid yn pallu gan fraw,a'i swyddogion yn rhy ofnus i ffoi,”medd yr ARGLWYDD, sydd â'i dân yn llosgi yn Seiona'i ffwrn yn Jerwsalem.