1 Cysurwch, cysurwch fy mhobl—dyna a ddywed eich Duw.
2 Siaradwch yn dyner wrth Jerwsalem,a dywedwch wrthiei bod wedi cwblhau ei thymor gwasanaetha bod ei chosb wedi ei thalu,ei bod wedi derbyn yn ddwbl oddi ar law'r ARGLWYDDam ei holl bechodau.
3 Llais un yn galw,“Paratowch yn yr anialwch ffordd yr ARGLWYDD,unionwch yn y diffeithwch briffordd i'n Duw ni.
4 Caiff pob pant ei godi,pob mynydd a bryn ei ostwng;gwneir y tir ysgythrog yn llyfn,a'r tir anwastad yn wastadedd.
5 Datguddir gogoniant yr ARGLWYDD,a phawb ynghyd yn ei weld.Genau'r ARGLWYDD a lefarodd.”
6 Llais un yn dweud, “Galw”;a daw'r ateb, “Beth a alwaf?Y mae pob un meidrol fel glaswellt,a'i holl nerth fel blodeuyn y maes.
7 Y mae'r glaswellt yn crino, a'r blodeuyn yn gwywopan chwyth anadl yr ARGLWYDD arno.Yn wir, glaswellt yw'r bobl.
8 Y mae'r glaswellt yn crino, a'r blodeuyn yn gwywo;ond y mae gair ein Duw ni yn sefyll hyd byth.”
9 Dring i fynydd uchel;ti, Seion, sy'n cyhoeddi newyddion da,cod dy lais yn gryf;ti, Jerwsalem, sy'n cyhoeddi newyddion da,gwaedda, paid ag ofni.Dywed wrth ddinasoedd Jwda,“Dyma eich Duw chwi.”
10 Wele'r Arglwydd DDUWyn dod mewn nerth,yn rheoli â'i fraich.Wele, y mae ei wobr ganddo,a'i dâl gydag ef.
11 Y mae'n porthi ei braidd fel bugail,ac â'i fraich yn eu casglu ynghyd;y mae'n cludo'r ŵyn yn ei gôl,ac yn coleddu'r mamogiaid.
12 Pwy a fesurodd y dyfroedd yng nghledr ei law,a gosod terfyn y nefoedd â'i rychwant?Pwy a roes holl bridd y ddaear mewn mantol,a phwyso'r mynyddoedd mewn tafol,a'r bryniau mewn clorian?
13 Pwy a gyfarwydda ysbryd yr ARGLWYDD,a bod yn gynghorwr i'w ddysgu?
14 Â phwy yr ymgynghora ef i ennill deall,a phwy a ddysg iddo lwybrau barn?Pwy a ddysg iddo wybodaeth,a'i gyfarwyddo yn llwybrau deall?
15 Y mae'r cenhedloedd fel defnyn allan o gelwrn,i'w hystyried fel mân lwch y cloriannau;y mae'r ynysoedd mor ddibwys â'r llwch ar y llawr.
16 Nid oes yn Lebanon ddigon o goed i roi tanwydd,na digon o anifeiliaid ar gyfer poethoffrwm.
17 Nid yw'r holl genhedloedd yn ddim ger ei fron ef;y maent yn llai na dim, ac i'w hystyried yn ddiddim.
18 I bwy, ynteu, y cyffelybwch Dduw?Pa lun a dynnwch ohono?
19 Ai delw? Crefftwr sy'n llunio honno,ac eurych yn ei goreuroac yn gwneud cadwyni arian iddi.
20 Y mae un sy'n rhy dlawd i wneud hynnyyn dewis darn o bren na phydra,ac yn ceisio crefftwr cywraini'w osod i fyny'n ddelw na ellir ei syflyd.
21 Oni wyddoch? Oni chlywsoch?Oni fynegwyd i chwi o'r dechreuad?Onid ydych wedi amgyffred er sylfaenu'r ddaear?
22 Y mae ef yn eistedd ar gromen y ddaear,a'i thrigolion yn ymddangos fel locustiaid.Y mae'n taenu'r nefoedd fel llen,ac yn ei lledu fel pabell i drigo ynddi.
23 Y mae'n gwneud y mawrion yn ddiddim,a rheolwyr y ddaear yn dryblith.
24 Prin eu bod wedi eu plannu na'u hau,prin bod eu gwraidd wedi cydio yn y pridd,nag y bydd ef yn chwythu arnynt, a hwythau'n gwywo,a chorwynt yn eu dwyn ymaith fel us.
25 “I bwy, ynteu, y cyffelybwch fi?Tebyg i bwy?” meddai'r Sanct.
26 Codwch eich llygaid i fyny;edrychwch, pwy a fu'n creu'r pethau hyn?Pwy a fu'n galw allan eu llu fesul unac yn rhoi enw i bob un ohonynt?Gan faint ei nerth, a'i fod mor eithriadol gryf,nid oes yr un ar ôl.
27 Pam y dywedi, O Jacob,ac y lleferi, O Israel,“Cuddiwyd fy nghyflwr oddi wrth yr ARGLWYDD,ac aeth fy hawliau o olwg fy Nuw”?
28 Oni wyddost, oni chlywaist?Duw tragwyddol yw'r ARGLWYDDa greodd gyrrau'r ddaear;ni ddiffygia ac ni flina,ac y mae ei ddeall yn anchwiliadwy.
29 Y mae'n rhoi nerth i'r diffygiol,ac yn ychwanegu cryfder i'r di-rym.
30 Y mae'r ifainc yn diffygio ac yn blino,a'r cryfion yn syrthio'n llipa;
31 ond y mae'r rhai sy'n disgwyl wrth yr ARGLWYDDyn adennill eu nerth;y maent yn magu adenydd fel eryr,yn rhedeg heb flino,ac yn rhodio heb ddiffygio.