1 Cyfiawn wyt, ARGLWYDD, pan ddadleuaf â thi;er hynny, gosodaf fy achos o'th flaen:Pam y llwydda ffordd y drygionus, ac y ffynna pob twyllwr?
2 Plennaist hwy, a gwreiddiasant;tyfant a dwyn ffrwyth.Yr wyt ar flaen eu tafod, ond ymhell o'u calon.
3 Ond yr wyt yn f'adnabod i, ARGLWYDD, yn fy ngweld,ac yn profi fy meddyliau tuag atat.Didola hwy fel defaid i'r lladdfa,a'u corlannu erbyn diwrnod lladd.
4 Pa hyd y galara'r tir, ac y gwywa'r glaswellt ym mhob maes? O achos drygioni y rhai sy'n trigo yno, ysgubwyd ymaith anifail ac aderyn, er i'r bobl ddweud, “Ni wêl ef ein diwedd ni.”