4 Sätzige, widerbräuchtige Büffln seind s, und daa schick di i hin. Und dene richtst dös aus, was dyr i, dyr Trechtein, dyr Herrgot, sag.
5 Ob s ietz drauf lusternd older nit - bokbainig gnueg dyrzue seind s ja -, sö werdnd aft schoon dyrhinterkemmen, däß ayn Weissag unter ien ist.
6 Du aber, Menscherl, fircht di nit vor ien; und scheuh s nit, wenn s dyr bloed kemmend! Wennst dyr aau vürkimmst wie unter lautter Dern und auf Schorpn, laaß di ja nit von ien schröcken, dene widerberstignen Krüppln!
7 Richt ien allss von mir aus, ob s lusnd older nit, die Gviertschedln!
8 Und ietz, Menscherl, lustert, was i dyr sag: Bi nit selbn aau so sätzig wie die, sundern mach s Mäul auf und iß dös, was i dyr gib!"
9 Daa saah i, däß si ayn Hand auf mi zuegströckt, dö wo ayn Buechrolln hielt.
10 D Hand grollt dö Rolln ausaynand. Ein- und auswendig war s vollgschribn, und zwaar mit Klaglieder, Seufetzer und Weerüeff.