12 Bei dir werd bestochen, und auf dös hin schröckend ain vor Mord nit zrugg. Zinsn verlangend s, wuechern tuend s und ienern Naahstn aussäckln. Mi aber geit s für die scheint s niemer, sait dyr Trechtein, mein Got.
13 I bin ganz entsötzt über dös, wasst dyr zammkräult haast, und wögn de Mördd, woß begangen habtß bei enk.
14 Maintß, däßß aft allweil non so brötlbrait und baaumföst daasteetß, wenn i enk anpack? I, dyr Trechtein, haan gsprochen, und dös sötz i aau um.
15 I verspraitt deine Leut unter de Dietn und vertreib s eyn de gantze Welt. Dyrmit mach i yn dyr Unrainet bei dir ayn End.
16 Du selber haast di gunraint vor de Augn von de Haidndietn. Du werst ys aft schoon gneussn, däß i dyr Herr bin.
17 Yn n Herrn sein Wort ergieng an mi:
18 Menscherl, d Isryheeler seind für mi zo n Sindl wordn. Dyrweil solletnd s allsand ayn Silber, Kupfer und Zin, Eisn und Blei in n Schmelzofen sein.