2 Menscherl, ietz richt di an d Ämmannen und weissag gögn ien:
3 Hoertß dös Wort von n Herrgot, von n Trechtein; dös sait yr enk: Weilß recht dröckig glacht habtß, wie mein Heiligtuem entweiht wurd, s Land Isryheel verwüestt und d Judauer verschlöppt,
4 drum lifert i di ietz yn de Oostler aus. Sö gaand si bei enk braittn und einrichtn, deine Frücht zammfrössn und dein Milich wöggsauffen.
5 Räbbet mach i zo ayner Waidschaft für Kemmln und enker gantzs Land zo aynn Lagerplaz von de Schaaf und Hetn. Dann gaatß kennen, däß i dyr Herr bin.
6 Denn dös sait dyr Trechtein, mein Got: Weilst gar so schadnfroo umaynandghupft bist ob n Schicksal von n Land Isryheel,
7 ströck i ietz mein Hand gögn di aus und überlaaß di yn de Dietn zo n Ausplündern. I rott di aus unter de Burtumen und laaß di als Land erlöschn. Vernichtn tue i di. Naacherd gaast gneussn, däß i dyr Herr bin.
8 Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Mob und Seier tuend, wie wenn Judau ietz halt wie allsand andern Dietn daaständd.