20 Yn n Trechtein sein Wort ergieng an mi:
21 Menscherl, wendd di an Sidn und weissag dyrgögn:
22 Yso spricht dyr Trechtein: Ietz wax myr zamm, Sidn; ietz zaig i dyr mein Macht! Dann gspannend s d Sidner, däß i dyr Herr bin. I straaf s und laaß s ien gspürn, däß i dyr heilige Got bin.
23 Pest und Mord schick i eyn dö Stat einhin. Dyr Feind dringt von überall her ein und macht aynn Hauffen Leut drinn nider. Dann gaand s is schoon gneussn, däß i dyr Trechtein bin.
24 Wenn dös umhin ist, naacherd haat Isryheel sein Rue von de eebignen Naadlstich und Schlög von dene Dietn, die wo s mit so vil Verachtung behandlt habnd. Dann gaat Isryheel kennen, däß i dyr Herr bin.
25 Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Wann i d Isryheeler allsand aus ienerner Spraid zammfüer, naacherd zaig i s ien vor de Dietn, däß i dyr heilige Got bin. Sö gaand in ienern Land wonen, dös wo i yn meinn Knecht Jaaggen göbn haan.
26 Dort gaand s sicher löbn, Häuser baun und Weinleittnen ansötzn. Sö wonend in Sicherheit, so bald i an ienerne gantzn Feindd umydum s Urtl vollströck. Dann gaand s dyrkennen, däß i, dyr Trechtein, iener Got bin.