4 Aber i schlag dyr Haaggn durch de Backen und ziegh di ausher zamt deinn Fluß seine Fisch, die wo an deine Schüeppn dranpappend.
5 Dann schmeiß i di eyn d Wüestn danhin zamt de Nilfisch. Daadl fallst eyn Ort nider, und holn gaat di niemdd und eingrabn. Yn de wildn Vicher und Vögl schmeiß i di als Fraaß hin.
6 Naacherd gaand allsand Güptn kennen, däß i dyr Herr bin. Ayn Roorstab bist für d Isryheeler, wenn sö si drauflainend.
7 Nemend s di auf Ernst her, brichst zamm und durchborst ien d Axl. Stütznd sö si auf di, knickst; und niemdd meer kan si auf de Füess haltn.
8 Drum sait dyr Trechtein, mein Got: I bring dyr aynn Krieg eyn s Haus und rott Mensch und Vih bei dir aus.
9 Güptn werd zuer Wüestn und zuer Oed. Dann gaand s dyrkennen, däß i dyr Herr bin. Du haast gsait: Dös ist +mein Fluß; i haan n gmacht!
10 Drum pack i ietz di und deine Nilarm an. I mach Güptn zo ayner dürren Oed, zuer Wüestn von Migtal hinst Süen und Kusch einhin.