17 Daa kaemend die von deinn Volk und mainetnd, mein Gebaarn wär nit richtig. Umkeerter werd ayn Schueh draus: +Die steend dyrnöbn!
18 Wenn dyr Grechte eyn n Schaach abrutscht, mueß yr sterbn dyrfür.
19 Und wenn dyr Schuldige sein Sünddnlöbn aufgibt und fürbaß zaadlloos löbt, naacherd bleibt yr netty dösswögn eyn n Löbn.
20 Und daa mainetß ös, dyr Trechtein macheb dös allss falsch?! I aber richt enk schoon, ös Isryheeler; i urtlt über enk allsand, wie s ayn Ieds verdient.
21 Eyn n Fümftn Zöntn von ünsern ainlyftn Verbannungsjaar kaam ayn Flüchtling aus Ruslham bei üns an und gsait myr: D Stat ist gfalln.
22 Netty dönn Aabnd, vor der kaam, hiet mi yn n Herrn sein Macht in Bsiz gnummen. Ee wenn eyn dyr Frueh der Flüchtling kaam, schloß myr dyr Trechtein s Mäul auf, und i war niemer stumm.
23 Yn n Trechtein sein Wort ergieng an mi: