17 Kainer stöllt meer öbbs auf d Füess; kains waiß meer, was s tuen sollt.
18 Söck lögnd s an, und ganz verschröckt seind s. Ganz jaemerlich dreinschaugn tuend s, und de Köpff habnd sö syr plattet gschert.
19 Iener Silber schmeissnd s eyn de Gassn aushin; iener Gold künnend s vergössn. Dyr gantze Diridäri bringt ien nix meer, wenn yn n Herrn sein Zorn kimmt. Dyrvon vergeet ien dyr Hunger +aau nit; daa werd kain Bauch voll dyrmit. Mit dönn gantzn Meiml seind s ja eerst eyn d Sündd +gfalln.
20 Näsig wie s warnd, naamend s iener kostbars Gschmuck her, däß s die Bluetsgötzn draus machend. Drum verlaid i s ien ietzet.
21 I gib s yn n Fremdling als Beuttn. De Gotloosn auf dyr Welt sollnd s raaubn und entweihen.
22 I will von ien nix meer wissn, und aft entweihend s aau meinn kostbaren Templ. Raauber kemmend und entweihend n.
23 Die gaand daadl furchtbar mötzln, denn d Richter in n Land seind Mörder, und in dyr Stat kennend s nix wie Gwalttaat.