7 Er gschafft ien an: "Unraintß önn Templ; machtß d Vorhöf voll Leichnäm! Und von daa aus tuetß drausst weiter."
8 Daa glögnd s loos, und i yllain blib hint. Daa fiel i auf s Gsicht nider und schrir: "Gee, Herr, mein Got, willst n ietz +allss ausrottn, was von Isryheel non übrig ist, wennst deinn Zorn über Ruslham ausschütst?"
9 Daa gmaint yr zo mir: "Mein; Isryheel und Judau habnd schoon so vil auf n Kärbholz +aau. S Land ist ain Mord und d Stat ain Unrecht. Die glaaubnd non aau, dyr Trechtein saegh s nit; er habeb ja s Land verlaassn.
10 Drum kenn i ietz nixn und schoon s niemer. Ienerne Übltaatn laaß i auf ien zruggfalln."
11 Und der Man mit n Leinwytgwand und yn n Schreibzeug eyn n Gürtl dran kaam und gmeldt: "Befelh ausgfüert!"