1 Asarhadonen erregealdian itzuli nintzen etxera eta berriro eman zizkidaten Ana, neure emaztea, eta Tobias, neure semea.Mendekoste izeneko gure jaiegunean, hau da, Asteen Jai santuan, otordu ederra ipini zidaten. Eseri nintzen
2 jaki bikainez betea zegoen mahaian eta esan nion Tobias neure semeari:—Seme, zoaz eta ikus Ninivera erbesteratutako gure senideen artean Jaunaz bihotz-bihotzez oroitzen den behartsuren bat ba ote den eta ekarzu gurekin jatera. Itzuli arte itxarongo dizut.
3 Atera zen Tobias gure herritarren arteko behartsuren baten bila; baina itzultzean, esan zidan:—Aita!Nik esan nion:—Zer, seme?Eta hark:—Aita, gutar bat hil dute; ito egin dute eta oraindik hor datza plaza nagusian botata.
4 Bat-batean jaiki eta, janaria ukitu ere egin gabe utzirik, plazara joan nintzen gizon hura jasotzera, eta gela batean utzi nuen, eguzkia sartzean lur emateko.