1 Honda bedi Samaria, ceren uhercera ekarri duen bere Jaincoa; ezpatatic goan beitez Samariarrac, lehertuac içan beitez hequien haur xumeac, eta urratuac emazte içorrac.
2 Oi Israel, bihur çaite çure Jainco Jaunaren gana, çure tzarqueriac erorraraci çaituenaz gueroztic.
3 Eremotzue çuen hitzac, bihur çaitezte Jaunaren gana eta erroçue: Ecezta çaçu gaizquia oro, onhets onguia, eta guc bihurturen darozquitzugu aratcheac, gure ezpainetaco escainuac.
4 Asurrec ez gaitu salbaturen, çaldien gainera ez gare içanen, eta ez dugu erranen guehiago: Gure escuetaco lanac dire gure jaincoac; ceren urricalduren baitzare çuri diagoçun umeçurçari.
5 Sendaturen ditut horien sakiac, ene ariatic maithaturen ditut; ecen horien gainetic aldaratu da ene hasarrea.
6 Ni içanen naiz hala-nola ihinça; Israel hostaturen da lilia iduri, eta haren errotic gandoa alchaturen da Libangoac beçala.
7 Goraturen dire haren adarrac, haren edertasuna içanen da olibondoarena iduri, eta haren usaina Libangoa beçala.
8 Bihurturen dire eta ene itzalean jarrico; oguiz bicico eta mahats-ondoa beçala aihendaturen dire, eta haren icena içanen da Libango arnoaren pare.
9 Efraimec erranen du: Gaurgueroz cer dut idolequin ikusteco? Eta nic ençunen dut, eta nic handiaraciren dut hostatzen den içaia beçala; ene ganic ilkiren da çure fruitua.
10 Nor da çuhur, eta norc solas hauquiec adituco ditu? norc du adigarria, eta hauquiec jaquinen ditu? Alabainan çucenac dire Jaunaren bideac, eta hequietaric dabilça prestuac; legue-hausteac aldiz, hequietan erorico dire.