24 Tiomóid, fear ar bhuaigh na Giúdaigh air turas roimhe seo, bhailigh sé díorma ollmhór amhas agus chruinnigh marcshlua líonmhar ón Áise; tháinig sé agus é ar intinn aige Iúdáia a ghabháil de ruathar.
25 Nuair a bhí sé ag druidim leo rinne an Macabaech agus a lucht leanúna luaith a chroitheadh ar a gceann, éadach róin a chur faoina gcoim, agus a n‑achainí a chur chun Dé.
26 Shléacht siad chun talún ar na céimeanna os comhair na haltóra agus d'impigh siad air a bheith fabhrach leo, a bheith ina namhaid ag a naimhde, agus ina chéile comhraic ag a gcéilí comhraic féin, faoi mar a mholann an dlí go soiléir.
27 Scoir siad dá n‑urnaí ansin, ghabh chucu a n‑airm, agus ghluais tamall maith ón gcathair agus nuair a tháinig siad i gcóngar an namhad, stad siad.
28 Le deargadh an dá néal, chuaigh an dá arm i ngleic le chéile, arm díobh agus a muinín as Dia chomh maith lena ngaisce féin mar gheall bua agus conáigh; an t‑arm eile agus a mbuile mar cheannasaí orthu sa chath.
29 Nuair a bhí an cath á chur go fiochmhar, dhealraigh don namhaid cúigear fear taibhseach ar muin each le srianta óir agus iad i gceannas na nGiúdach.
30 Bhí siad timpeall ar an Macabaech á chosaint lena n‑éidí agus lena n‑airm, agus á chumhdach ó ghoin, agus iad ag caitheamh gathanna agus saighneáin ar an namhaid, i dtreo gur cuireadh dalladh agus mearbhall agus mí-ord ainnis orthu agus gur teascadh óna chéile iad.