39 Lá arna mhárach, mar gur ghá sin faoin am seo, chuaigh Iúdás agus a chuid fear i mbun coirp na muintire a thit a bhreith leo agus a chur lena ngaolta i dtuamaí a sinsear.
40 Ansin fuair siad, faoi ionar gach mairbh, comharthaí naofa íola Iaimnía, rud a choisceann an dlí ar Ghiúdaigh a chaitheamh. Ansin ba léir do chách gurb é sin an fáth gur thit na fir úd.
41 Mhol siad go léir dá bhrí sin slite an Tiarna cheartbhreathaigh, an té a nochtann a mbíonn faoi cheilt.
42 Agus chrom siad ar urnaí, á impí go scriosfaí ar shiúl go hiomlán an peaca a rinneadh. Ghríosaigh Iúdás uasal an pobal le hiad féin a choinneáil saor ó pheaca, mar go bhfaca siad lena súile cinn cén toradh a bhí ar pheaca na muintire a thit.
43 Rinne sé bailiúchán chomh maith uathu ina nduine agus ina nduine, suim dhá mhíle drachma airgid, agus sheol é go Iarúsailéim le soláthar a dhéanamh don íobairt pheaca. Ba mhaith agus b'uasal an mhaise dó sin, agus an t‑aiséirí á chur sa mheá aige.
44 Mar mura mbeadh go raibh sé ag súil leis go n‑éireodh an mhuintir a thit arís, ba dhíomhaoin agus ba bhaoth an rud é a bheith ag guí ar son na marbh.
45 Ach má bhí súil in airde aige don luach saothair éachtach atá i dtaisce dóibh siúd a ghabhann slí na fírinne san fhíréantacht, ba naofa agus ba fhíréanta mar smaoineamh é. Chuir sé an íobairt leorghnímh á hofráil do na mairbh dá bhrí sin d'fhonn go saorfaí iad óna bpeacaí.