25 agus, de bhrí go ndéanfainn an cur i gcéill seo ar mhaithe le seal beag bídeach ar an saol seo, go gcuirfí iad féin ar strae mar gheall ormsa; ní dhéanfainn ach smál agus náire a tharraingt orm féin i mo sheanaois.
26 Fiú dá seachnainn féin go sealadach pionós ó dhaoine, níorbh fhéidir liom, beo ná marbh, éalú ó láimh Dé uilechumhachtaigh.
27 Dá bhrí sin, má tá sé d'fhearúlacht ionam an bheatha seo a scaoileadh uaim anois díreach, taispeánfaidh mé gur fiú mo sheanaois mé,
28 agus fágfaidh mé sampla uasal ag an óige den bhealach inar ceart bás naofa a fhulaingt go cíocrach fáilteach ar son dhlíthe beannaithe na sean.”Nuair a bhí an méid sin ráite aige chuaigh sé caol díreach chun a chéasta.
29 An mhuintir a raibh dea-chroí acu dó ó chianaibh, thiontaigh siad ina aghaidh tar éis na cainte sin nach raibh inti, a mheas siad, ach deargbhuile.
30 Agus é ar tí bás a fháil faoi na buillí lig sé cnead os ard as agus dúirt: “Tá eolas naofa ag an Tiarna agus feiceann sé go soiléir, cé go bhféadfainn éalú ón mbas, cibé scéal é ag an gcéasadh dian ar mo chorp atáim a fhulaingt de bharr na greasála seo, go bhfuil lúcháir ar m'anam bheith ag fulaingt de bharr na hurraime atá agam dó.”
31 Sin mar a d'éag sé agus d'fhág sé a bhás mar shampla den uaisleacht agus mar theist ar an tsuáilce, ní amháin don óige ach do thromlach mór an naisiúin chomh maith.