23 Ag radh, Fúaramar go deimhin an príosún dúnta go dúthrachdach, agus an luchd coimhéuda na seasamh a muigh as comhair na ndoírrseadh: achd ar nosgladh dhúinn, ní fhúaramar áonduine a stigh.
24 Agus ar gclós na mbríatharsa do nárdshagart agus dúachdarán an teampuill agus dúachdaránaibh na sagart, do bhí conntabhairt aca na dtimpcheallsan créud do thiocfadh as so.
25 Achd ar dteachd do neach áirighe dinnis sé dhoibh, ag rádh, Féuch, na fir do chuireabhair a bpríosún atáid síad na seasamh sa teampall, agus ag teagusg an phobail.
26 Ann sin ar nimtheachd don chaiptín maille ris na máoruibh, tug sé leis íad gan choimhéigneadh: oír do bhí eagla an phobail ortha, go ngéubhaidís do chlochaibh orrtha.
27 Ar a nadhbharsin tar éis íad dhá dtabhairt leó, do chuireadar a bhfiadhnuise na cómhairle íad, agus dfiafruigh an tárdsagart díobh,
28 Ag rádh, A né nar áithneamairne go ródhithcheallach dhíbh gan teagusg do dhéunamh sa nainmse? Agus, féuch, do líonabjair Ierusalem le bhur dteasusg, agus as mían libh fuil an duinese do thairruing oruinne.
29 Agus ar bhfreagra do Pheadar agus do na habsdaluibh a dubhradar, Is mó is éigin úmhlughadh do Dhía, ná do dháoinibh.