4 Sanadyan mangkono, tengger-tengger pangurbanan ora didohake. Rakyat isih sesaji lan ngobong kurban ana ing tengger-tengger mau.
5 Bareng wus kekah anggone ngasta keprabon, para punggawa kang nyedani Sang Prabu, ramane, enggal padha dipateni.
6 Nanging anak-anake para kang mateni mau ora diukum pati, iku ngetrepi kang katulis ing kitab Torete Nabi Musa, kang mratelakake dhawuhe Pangeran Yehuwah mangkene: “Aja ana bapa kang diukum pati marga saka anake, lan iya aja ana anak kang diukum pati marga saka bapakne, nanging saben wong anggone diukum pati iku marga saka dosane dhewe.”
7 Sang Prabu Amazia ngawonake Edom ana ing Lembah Asin, wong sepuluh ewu, lan ing sajrone perang iku ngalahake kutha Sela, kang banjur dijenengake Yokteel, mangkono nganti tumeka ing dina iki.
8 Nalika samana Sang Prabu Amazia banjur utusan marang Sang Prabu Yoas putrane Sang Prabu Yoahas, wayahe Sang Prabu Yehu, ratu ing Israel kadhawuhan ngaturake pangandikane mangkene: “Sumangga sami ngaben kekiyatan!”
9 Nanging Sang Prabu Yoas, ratu ing Israel, nuli utusan wong marang Sang Prabu Amazia, ratu ing Yehuda, kadhawuhan ngaturake paring wangsulane, mangkene: “Rumput eri ing redi Libanon kengkenan manggihi wit eres ing redi Libanon kaliyan aturipun: Putra panjenengan estri kaparingna dhateng anak kula jaler dadosa semahipun. Nanging kewan-kewan wana ing pareden Libanon sami langkung ngriku, lajeng sami ngidak-idak rumput eri punika.
10 Pancen panjenengan sampun ngawonaken Edom, mila lajeng gumunggung. Bok inggih sampun cekap kagem panjenengan, angsal kaluhuran samanten punika, sarta kula aturi wonten ing dalem kemawon. Punapa ta prelunipun panjenengan kok nantang dhateng bilai, satemah panjenengan lajeng dhawah dalah Yehuda pisan sareng kaliyan panjenengan?”