11 Imam Uria iya yasa misbyah kang mangkono iku, ngepleki katrangan kang dikintunake Sang Prabu Akhas saka ing Damsyik. Kaya mangkono Imam Uria anggone gawe nalika ngarepake rawuhe Sang Prabu Akhas saka ing Damsyik.
12 Bareng Sang Prabu wus kondur saka ing Damsyik, banjur mirsani misbyah mau: Sang Prabu nuli nyelaki misbyah iku, banjur minggah,
13 mbesmi kurban obaran lan kurban dhaharan, ngesokake kurbane unjuk-unjukan ing misbyah kono, sarta nyirami getih kurban keslametan ana ing misbyah iku.
14 Nanging Sang Prabu banjur dhawuh supaya misbyah tembaga kang ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah kasingkirake saka ing ngarepe padalemaning Sang Yehuwah, saka ing antarane misbyah anyar lan padaleman mau, lan supaya kadekekna ing salore misbyah anyar.
15 Sang Prabu Akhas tumuli dhawuh marang Imam Uria: “Kurbane obaran esuk lan kurbane dhaharan sore obongen ana ing misbyah gedhe iku, uga kurban obaran lan kurbane dhaharan ratu, sarta kurbane obaran, kurbane dhaharan lan kurban-kurbane unjuk-unjukan rakyat sanagara kabeh; apa maneh kabeh getih kurban obaran lan kabeh getih kurban sembelehan iku sokna ana ing kono. Nanging misbyah tembaga iku urusaningsun.”
16 Imam Uria iya banjur nindakake apa sadhawuhe Sang Prabu Akhas.
17 Sawuse mangkono Sang Prabu Akhas nuli dhawuh netheli blabage tutuping kreta panuwak lan nyingkirake jembangane pasucen saka ing sadhuwure, uga kulahane diundhunake saka ing pepethan sapi tembaga kang nyangga, banjur katumpangake ing watu plesteran.