1 Sajroning ati aku mosik mangkene: “Coba, aku daknguji kabungahanku lan ngematake kasenengan, nanging lah iku uga tanpa paedah.”
2 Gumuyu iku dakkandhakake: “Iku bodho!” lan tumrap kabungahan: “Gunane apa?”
3 Aku niti-priksa awakku dhewe kanthi patrap nyegerake badanku kalawan anggur -- sajrone mangkono iku akal budiku tetep mimpin kalawan kawicaksanan -- sarta nggondheli kagemblungan, nganti aku nyumurupi apa kang becik dhewe kang bisa dilakoni dening para anaking manungsa ana ing sangisoring langit salawase uripe kang mung sadhela iku.
4 Aku nglakoni panggawe-panggawe kang wigati: aku yasa omah pirang-pirang, nanduri pakebonan anggur akeh,
5 aku nganakake pakebonan lan patamanan akeh, banjur daktanduri wit-witan warna-warna,
6 aku gawe blumbang pirang-pirang kanggo mbanyoni wit-witan kang isih enom saka ing kono.