2 Затоа Дановците испратија петмина луѓе од своето племе, луѓе особено храбри од Сараја и од Естаол, за да ја извидат и за да ја запознаат земјата. И им рекоа: „Одете, извидете ја земјата.” И тие дојдоа во Ефремовата Гора, до Михината куќа, и заноќија таму.
3 Бидејќи беше близу до Михината куќа, го познаа гласот на младиот левит; навратија таму па го прашаа: „Кој те доведе ваму? Што правиш тука? И зошто си тука?”
4 А тој им одговори: „Миха направи така и така за мене. Тој ме глави, а јас му служам како свештеник.”
5 ”Прашај Го Бога - му рекоа - да знаеме дали ќе ни успее патот по кој одиме?”
6 ”Одете во мир - им одговори свештеникот - патот по кој што тргнавте е по Господова волја.”
7 Тогаш оние петмина отидоа и стигнаа во Лаис. И видоа дека народот што е во него живее без страв - според обичајот на Сидонците: безгрижно и мирно; дека имаат сè што раѓа земјата; дека се далеку од Сидонците и дека немаат никакви односи со други.
8 Кога се вратија при своите браќа во Сараја и во Естаол, браќата ги прашаа: „Што научивте?”