4 А тој им одговори: „Миха направи така и така за мене. Тој ме глави, а јас му служам како свештеник.”
5 ”Прашај Го Бога - му рекоа - да знаеме дали ќе ни успее патот по кој одиме?”
6 ”Одете во мир - им одговори свештеникот - патот по кој што тргнавте е по Господова волја.”
7 Тогаш оние петмина отидоа и стигнаа во Лаис. И видоа дека народот што е во него живее без страв - според обичајот на Сидонците: безгрижно и мирно; дека имаат сè што раѓа земјата; дека се далеку од Сидонците и дека немаат никакви односи со други.
8 Кога се вратија при своите браќа во Сараја и во Естаол, браќата ги прашаа: „Што научивте?”
9 Тие одговорија: „На нозе! Да се нафрлиме врз нив! Земјата што ја видовме е многу добра. О вие, мрзливци! Не се двоумете да се нафрлите за да ја освоите земјата.
10 Кога ќе дојдете, ќе најдете таму безгрижен народ. Земјата е пространа. Бог го предава во ваши раце местото што не е скудно во ништо што раѓа земјата!”