1 А што би можеле да кажеме дека добил нашиот татко по тело Авраам?
2 Зашто ако Авраам се оправдал со дела, тој заслужува пофалба, но не пред Бога.
3 Впрочем што вели Писмото? – „Му поверува Авраам на Бога, и тоа му се сметаше за праведност.“
4 На оној што работи, платата му следува не по милост, туку по долг.
5 Напротив, оному, кој не работи, а верува во Оној Кој го оправдува безбожникот, верата му се смета за праведност.
6 Така и Давид го нарекува блажен оној човек, кому Бог му смета за праведност независно од делата, велејќи:
7 „Блажени се оние чии беззаконија се простени и чии гревови се покриени;
8 блажен е оној човек кому Бог нема да му смета за грев!“
9 А дали ова блаженство се однесува само за обрезаните или и за необрезаните? Бидејќи велиме дека на Авраам верата му се сметаше за праведност.
10 Кога му се сметаше? По обрезанието или пред обрезанието? Не по обрезанието, туку пред обрезанието.
11 И знакот на обрезанието тој го доби како печат на праведност што доаѓа од верата, која ја имаше пред обрезанието, за да биде татко на сите необрезани што веруваат, та и ним тоа да им се смета за праведност,
12 и да им биде татко на обрезаните, но не на оние кои обрезанието само го примиле, туку кои врват и по стапките на верата од нашиот татко Авраам, пред обрезанието.
13 Впрочем ветувањето кон Авраам или кон семето негово – дека ќе биде наследник на светот – беше дадено не преку Законот, туку преку праведноста на верата.
14 Зашто ако можат да бидат наследници само оние што имаат Закон, тогаш и верата нема никакво значење, и ветувањето е поништено;
15 зашто Законот породува гнев; каде што, пак, нема Закон, нема ни престап.
16 Затоа тоа е од верата, за да биде по милост, та и ветувањето да биде заздравено не само по Законот, туку и по верата за сите потомци Авраамови, кој ни е татко на сите нас,
17 според напишаното: „Те поставив да бидеш татко на многу народи“ – пред Бога, Кому тој Му поверува, Кој ги оживува мртвите и го повикува да суштествува, она што не суштествува.
18 Авраам, без никаква основа за надеж, поверува со надеж дека ќе стане татко на многу народи, според реченото: „Такво ќе биде твоето потомство.“
19 И откако не ослабна верата негова, тој не помисли дека телото негово е веќе безживотно, зашто беше речиси стогодишен, и дека утробата Сарина е речиси веќе безживотна;
20 и во ветувањето Божјо не се посомнева со неверие, туку остана со цврста вера и Го прослави Бога,
21 наполно уверен дека Тој е силен да го изврши она што го ветил.
22 Затоа тоа му се сметаше за праведност.
23 Но, не само за него е напишано дека му се сметаше,
24 туку и за нас: ќе ни се смета, ако веруваме во Оној, Кој Го воскресна од мртвите Исус Христос, нашиот Господ,
25 предаден за нашите гревови и воскреснат за наше оправдание.