6 Men Jeroboam Nebatsson, som tente Salomo, Davids son, reiste seg mot herren sin.
7 Det samla seg om han ein flokk lause karar og ringe menn. Dei fekk makta over Rehabeam, son til Salomo. Rehabeam var ung og veik og kunne ikkje stå seg mot dei.
8 Og no tenkjer de at de kan stå dykk mot Herrens kongedøme, som Davids-sønene har i si hand. De er då ein stor hop og har med dykk dei gullkalvane som Jeroboam fekk laga til gudar for dykk.
9 Har de ikkje jaga bort Herrens prestar, Arons-sønene, og levittane og sett inn eigne prestar liksom folka i andre land? Kvar den som kjem med ein ung okse og sju verar og vil få prestevigsle, han vert prest for desse gudane, som ikkje er gudar.
10 Men vår Gud er Herren, og vi har ikkje gått bort frå han. Dei prestane som gjer teneste for Herren, er etterkomarar etter Aron, og levittane greier arbeidet sitt.
11 Kvar morgon og kvar kveld ber dei fram brennoffer og velluktande røykjelse for Herren og legg fram skodebrød på det reine bordet. Og kvar kveld kveikjer dei lampene på gull-ljosestaken. For vi held oss etter det som Herren vår Gud har fastsett; men de har gått bort frå han.
12 Sjå, Gud er med oss, og han er føraren vår. Vi har prestane hans mellom oss, og dei skal blåsa i trompetar når vi går til strid mot dykk. Israelittar, strid ikkje mot Herren, dykkar fedrars Gud! For det skal ikkje lukkast for dykk.