13 Midt på natta drog eg ut gjennom Dalporten, framom Drakekjelda og til Oskeporten. Eg såg på Jerusalems murar som var nedrivne, og på portane som var brende.
14 Så reid eg over til Kjeldeporten og til Kongedammen. Men der var det ikkje råd for dyret å koma fram med meg.
15 Same natta fór eg opp gjennom dalen og såg på muren, men snudde så om og kom attende gjennom Dalporten.
16 Forstandarane visste ikkje kvar eg hadde vore, eller kva eg tok meg føre. For eg hadde endå ikkje nemnt noko om dette til jødane, korkje til prestane eller stormennene, forstandarane eller dei andre som hadde med arbeidet å gjera.
17 Men no sa eg til dei: «De ser sjølve kor ille det står til med oss. Jerusalem ligg i røys, og portane er brende. Kom, lat oss byggja opp att muren kring Jerusalem, så vi ikkje lenger skal vera til spott og spe.»
18 Og eg fortalde dei korleis min Gud hadde halde si gode hand over meg, og kva kongen hadde sagt til meg. Då sa dei: «Vi vil gå i gang og byggja!» Og dei tok fatt på det gode verket med full kraft.
19 Men då Sanballat frå Bet-Horon, Tobia, tenestemannen frå Ammon, og Gesjem frå Arabia fekk høyra det, spotta og vanvørde dei oss. Dei sa: «Kva er det de gjer? Vil de gjera opprør mot kongen?»