1 Son min, gjev akt på min visdom,vend øyret til mi innsikt,
2 så du tek vare på omtankeog leppene held på kunnskap.
3 Honning dryp frå leppene til ei framand kvinne,sleipare enn olje er munnen hennar.
4 Men ettersmaken blir beisk som malurt,kvass som eit tvieggja sverd.
5 Føtene hennar stig ned i døden,beint til dødsriket går hennar steg.
6 Ho banar seg ikkje ein veg som gjev liv,ho vinglar vegvill, men veit det ikkje.
7 Og no, høyr på meg, mine søner,vik ikkje av frå dei orda eg talar!