1 Jezui u largua që andej e shkoi në krahinën e Judesë, përtej Jordanit, e përsëri turmat u mblodhën pranë tij. Ai filloi përsëri t’i mësonte, siç e kishte zakon.
2 Disa farisenj iu afruan dhe, për ta zënë në kurth, e pyetën: «A është e lejueshme që burri ta ndajë gruan?».
3 Jezui u përgjigj: «Çfarë ju ka urdhëruar Moisiu?».
4 Ata i thanë: «Moisiu ka lejuar t’i shkruhet gruas letra e ndarjes dhe të lihet».
5 Jezui u tha: «Ai jua ka shkruar këtë urdhërim për shkak të ngurtësisë së zemrës suaj,
6 por që nga fillimi i krijimit Perëndia bëri mashkullin e femrën.
7 Për këtë arsye burri do ta lërë babanë e nënën e tij dhe do të bashkohet me gruan e vet
8 e të dy do të bëhen një trup i vetëm. Kështu, ata nuk do të jenë më dy, por një trup i vetëm.
9 Prandaj atë që ka bashkuar Perëndia, njeriu të mos e ndajë!».
10 Kur u kthyen në shtëpinë ku po rrinin, dishepujt e pyetën përsëri për këtë gjë.
11 Ai u tha: «Kushdo që e ndan gruan e vet dhe martohet me një tjetër, bën tradhti bashkëshortore ndaj saj,
12 dhe kushdo që e ndan burrin e vet dhe martohet me një tjetër, bën tradhti bashkëshortore».
13 Atëherë i sollën disa fëmijë, që të vinte duart mbi ta, por dishepujt i qortuan.
14 Kur i pa, Jezui u zemërua dhe u tha: «Lërini fëmijët të vijnë tek unë dhe mos i pengoni, sepse mbretëria e Perëndisë u përket atyre që janë si ata.
15 Me të vërtetë po ju them se ai që nuk e pranon mbretërinë e Perëndisë si një fëmijë, nuk do të hyjë në të».
16 Pastaj i mori në krahë dhe i bekoi duke vënë duart mbi ta.
17 Ndërsa po nisej për rrugë, dikush erdhi me vrap, i ra në gjunjë dhe e pyeti: «Mësues i mirë, ç’duhet të bëj që të trashëgoj jetën e amshuar?».
18 Jezui i tha: «Përse më quan të mirë? Askush nuk është i mirë, përveç Perëndisë.
19 Ti i njeh urdhërimet: Mos vrit, mos bëj tradhti bashkëshortore, mos vidh, mos bëj dëshmi të rreme, mos mashtro, ndero babanë e nënën!».
20 Ai i tha: «Mësues, të gjitha këto i kam bërë që nga rinia ime».
21 Jezui e vështroi, ndjeu dashuri për të e i tha: «Të mungon një gjë: shko, shit çfarë ke, jepua të varfërve dhe do të kesh një thesar në qiell. Pastaj eja e më ndiq!».
22 Por ai u trishtua nga këto fjalë e u largua i mërzitur, se kishte shumë pasuri.
23 Jezui vështroi rreth e rrotull e u tha dishepujve: «Sa e vështirë është për ata që kanë pasuri të hyjnë në mbretërinë e Perëndisë!».
24 Dishepujt u shtangën nga fjalët e tij, por Jezui u tha përsëri: «Bijtë e mi, sa e vështirë është të hysh në mbretërinë e Perëndisë.
25 Është më e lehtë të kalojë një deve nëpër vrimën e gjilpërës, sesa të hyjë një i pasur në mbretërinë e Perëndisë».
26 Ata u habitën tej mase e i thanë njëri-tjetrit: «Po atëherë, kush do të mund të shpëtohet?».
27 Jezui i vështroi e tha: «Kjo është e pamundur për njerëzit, por jo për Perëndinë, sepse për Perëndinë gjithçka është e mundur».
28 Atëherë Pjetri mori fjalën e tha: «Ja, ne lamë gjithçka dhe erdhëm pas teje».
29 Jezui tha:«Me të vërtetë po ju them se askush nga ata që lanë shtëpi, vëllezër a motra, nënë a babë, fëmijë ose ara për shkakun tim dhe për shkak të ungjillit
30 nuk do të mbetet pa marrë, tani, në këtë kohë, së bashku me përndjekjet, njëqindfish shtëpi, vëllezër, motra, nënë, fëmijë e ara, dhe jetën e amshuar në botën e ardhshme.
31 Por shumë nga ata që janë të parët do të jenë të fundit dhe të fundit do të jenë të parët».
32 Rrugës për në Jerusalem Jezui u printe dishepujve. Dishepujt ishin të tmerruar, ndërsa të tjerët që i ndiqnin kishin frikë. Si i mori përsëri mënjanë të dymbëdhjetët, Jezui filloi t’u tregonte çfarë do t’i ndodhte:
33 «Ja, ne po shkojmë në Jerusalem dhe Biri i njeriut do t’u dorëzohet kryepriftërinjve dhe skribëve. Ata do ta dënojnë me vdekje dhe do t’ua dorëzojnë paganëve.
34 Këta do ta tallin e do ta pështyjnë, do ta fshikullojnë e do ta vrasin, por pas tri ditësh ai do të ngjallet».
35 Jakobi e Gjoni, bijtë e Zebedeut, iu afruan dhe i thanë: «Mësues, duam të bësh për ne gjithçka që të kërkojmë».
36 Ai u tha: «Çfarë doni të bëj për ju?».
37 Ata i thanë: «Na lejo që në lavdinë tënde të ulemi njëri në të djathtën e tjetri në të majtën tënde».
38 Por Jezui u tha: «Ju nuk dini çfarë kërkoni. A mund ta pini ju kupën që do të pi unë, apo të pagëzoheni me pagëzimin me të cilin do të pagëzohem unë?».
39 Ata iu përgjigjën: «Mundemi».Jezui u tha: «Kupën që do të pi unë do ta pini edhe ju dhe do të pagëzoheni me pagëzimin me të cilin do të pagëzohem edhe unë,
40 por që të uleni në të djathtën a në të majtën time, nuk më takon mua ta vendos, sepse vendet u takojnë atyre për të cilët janë përgatitur».
41 Kur e dëgjuan këtë gjë, dhjetë të tjerët u zemëruan me Jakobin dhe me Gjonin.
42 Por Jezui i thirri pranë vetes dhe u tha:«Ju e dini se ata që e mbajnë veten si krerë të kombeve sundojnë mbi to dhe të mëdhenjtë e tyre ushtrojnë pushtet mbi to.
43 Me ju nuk duhet të ndodhë kështu, por nëse dikush nga ju dëshiron të bëhet i madh, le të jetë shërbëtori juaj,
44 dhe nëse dikush dëshiron të jetë i pari, le të bëhet shërbëtor i të gjithëve,
45 sepse edhe Biri i njeriut nuk erdhi që t’i shërbejnë, por erdhi për të shërbyer e për të dhënë jetën e vet si shpengim për shumë njerëz».
46 Kështu arritën në Jeriko. Ndërsa po nisej që andej bashkë me dishepujt dhe me një turmë të madhe, një lypës i verbër, Bartimeu, biri i Timeut, rrinte ulur në anë të rrugës.
47 Kur dëgjoi se po kalonte Jezui i Nazaretit, ai nisi të bërtiste: «Jezu, Biri i Davidit, ki mëshirë për mua!».
48 Shumë veta e qortonin që të heshtte, por ai thërriste edhe më fort: «Biri i Davidit, ki mëshirë për mua!».
49 Jezui ndaloi dhe tha: «Thirreni!».Ata e thirrën të verbrin e i thanë: «Merr zemër! Ngrihu! Ai po të thërret».
50 Ai hodhi tej mantelin, brofi në këmbë e shkoi te Jezui.
51 Jezui i tha: «Çfarë dëshiron të bëj për ty?».I verbri iu përgjigj: «Mësues, dua që të shoh përsëri».
52 Atëherë Jezui i tha: «Shko! Besimi yt të shpëtoi».Atij iu kthye menjëherë shikimi dhe shkoi pas Jezuit.