32 por pasi të jetë mbjellë, rritet e bëhet më e madhja ndër të gjitha barishtet dhe nxjerr degë aq të mëdha, saqë zogjtë e qiellit mund të strehohen nën hijen e saj».
33 Jezui u shpallte atyre fjalën e Perëndisë me shumë shëmbëlltyra të tilla, në masën që ata ishin në gjendje të kuptonin.
34 Nuk u fliste pa shëmbëlltyra, po kur ishin vetëm, ua shpjegonte të gjitha dishepujve të vet.
35 Po atë ditë, kur ra mbrëmja, Jezui u tha: «Le të shkojmë në bregun tjetër».
36 Ata e lanë pas turmën dhe e morën Jezuin me varkën në të cilën ndodhej. Me ta ishin edhe disa varka të tjera.
37 Atëherë filloi një erë e fortë. Valët përplaseshin mbi varkë dhe gati e mbushën plot me ujë.
38 Jezui ishte në kiç, kishte vënë kokën mbi nënkresë e po flinte. Ata e zgjuan dhe i thanë: «Mësues, a nuk shqetësohesh se po mbytemi?».