5 Natë e ditë rrinte nëpër varre e nëpër male, duke bërtitur dhe duke e goditur veten me gurë.
6 Kur e pa Jezuin nga larg, ai vrapoi, ra në gjunjë para tij
7 dhe thirri me zë të lartë: «Çfarë ke me mua, o Jezu, Biri i Perëndisë më të lartë? Të përbej për Perëndinë, mos më mundo!».
8 Jezui i tha: «Shpirt i ndyrë, dil nga ky njeri!».
9 Dhe e pyeti: «Si e ke emrin?». Ai iu përgjigj: «Emri im është Legjion, sepse jemi shumë».
10 Dhe djalli i lutej shumë Jezuit që të mos e dëbonte jashtë atij vendi.
11 Aty pranë malit gjendej një tufë e madhe derrash që po kullosnin.