1 ต่อไปนี้เป็นถ้อยคำในจดหมาย ซึ่งเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะฝากไปจากกรุงเยรูซาเล็มถึงพวกผู้ใหญ่ที่เหลืออยู่ในพวกเชลยและถึงบรรดาปุโรหิต บรรดาผู้เผยพระวจนะ และประชาชนทั้งสิ้น ผู้ซึ่งเนบูคัดเนสซาร์ได้ให้กวาดไปจากกรุงเยรูซาเล็มถึงบาบิโลน
2 นี่เป็นเรื่องหลังจากกษัตริย์เยโคนิยาห์ และพระชนนี พวกข้าราชสำนัก บรรดาเจ้านายของยูดาห์และเยรูซาเล็ม และบรรดาช่างและช่างเหล็กได้ออกไปจากกรุงเยรูซาเล็มแล้ว
3 จดหมายนั้นได้ส่งไปด้วยมือของเอลาสาห์บุตรของชาฟาน และเกมาริยาห์บุตรฮิลคียาห์ ผู้ซึ่งเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ทรงส่งไปที่บาบิโลนยังเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน ความว่า
4 “พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้แก่บรรดาผู้เป็นเชลย ผู้ซึ่งเราได้เนรเทศเขาไปจากกรุงเยรูซาเล็มถึงบาบิโลนนั้นว่า
5 ‘จงสร้างบ้านและเข้าอยู่ในบ้านนั้น จงปลูกสวนและรับประทานพืชผลที่ได้นั้น
6 จงมีภรรยาและมีบุตรชายบุตรหญิง จงหาภรรยาให้บุตรชายของพวกเจ้า และยกบุตรหญิงของเจ้าให้แต่งงานเสีย เพื่อพวกเขาจะได้มีบุตรชายและบุตรหญิงทวีมากขึ้นที่นั่นและไม่ลดลง
7 แต่จงแสวงหาสวัสดิภาพของเมือง ซึ่งเราได้กวาดเจ้าให้ไปเป็นเชลยอยู่นั้น และจงอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์เพื่อเมืองนั้น เพราะว่าเจ้าจะพบสวัสดิภาพของเจ้าในสวัสดิภาพของเมืองนั้น’