1 พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า
2 “เจ้าอย่ามีภรรยา เจ้าอย่ามีบุตรชายหรือบุตรหญิงที่นี่
3 เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้เรื่องบุตรชายและบุตรหญิงที่เกิดที่นี่ และเรื่องพวกมารดาที่คลอดบุตรเหล่านั้น และพวกบิดาที่ให้กำเนิดคนเหล่านั้นในแผ่นดินนี้ว่า
4 เขาทั้งหลายจะตายด้วยโรคร้าย จะไม่มีการคร่ำครวญอาลัยเขา และจะไม่มีใครจัดการฝังเขา เขาจะเป็นเหมือนมูลสัตว์ ที่อยู่บนพื้นแผ่นดิน เขาทั้งหลายจะพินาศด้วยดาบและการกันดารอาหาร และศพของเขาจะเป็นอาหารของนกในอากาศและสัตว์บนแผ่นดินโลก
5 “เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า อย่าเข้าไปในเรือนที่โศกเศร้า หรือไปคร่ำครวญ หรือไปเสียใจด้วย เพราะเราได้เอาพรสวัสดิภาพของเราไปจากชนชาตินี้แล้ว พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ ทั้งความรักมั่นคงและความกรุณาของเรา
6 ทั้งผู้ใหญ่ผู้น้อยจะตายในแผ่นดินนี้ จะไม่มีใครจัดการฝังเขา ไม่มีใครมาคร่ำครวญอาลัยเขา หรือมากรีดตัว หรือมาโกนศีรษะเพื่อเขา
7 ไม่มีใครหักขนมปังให้แก่คนไว้ทุกข์ เพื่อจะปลอบโยนเขา เรื่องคนที่ตายนั้น และไม่มีใครมอบถ้วยแห่งการปลอบใจให้เขาดื่มเพื่อบิดาหรือมารดาของเขา
8 เจ้าอย่าเข้าไปนั่งกินและดื่มกับเขาในบ้านที่มีการเลี้ยง
9 เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะทำให้เสียงบันเทิงและเสียงรื่นเริง เสียงเจ้าบ่าวและเสียงเจ้าสาว ขาดไปจากสถานที่นี้ ต่อหน้าต่อตาของพวกเจ้าและในวันของเจ้า
10 “เมื่อเจ้าบอกถ้อยคำเหล่านี้แก่ชนชาตินี้ และเขาทั้งหลายพูดกับเจ้าว่า ‘ทำไมพระยาห์เวห์จึงทรงประกาศโทษใหญ่ยิ่งทั้งสิ้นนี้ให้ตกแก่เรา? ความผิดบาปของเราคืออะไร? เราได้ทำบาปอะไรต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราเล่า?’
11 แล้วเจ้าจงกล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสว่า เพราะบรรพบุรุษของเจ้าได้ละทิ้งเรา และได้ไปติดตามพระอื่นๆ และได้ปรนนิบัติ และนมัสการพระเหล่านั้น และได้ละทิ้งเรา และไม่ได้รักษาธรรมบัญญัติของเรา
12 และเพราะพวกเจ้าได้ทำชั่วเสียยิ่งกว่าบรรพบุรุษของเจ้า เพราะดูสิ เจ้าทุกคนได้ติดตามเจตนาชั่วร้ายดื้อดึงของตนเอง ปฏิเสธไม่ยอมฟังเรา
13 เพราะฉะนั้น เราจะเหวี่ยงเจ้าออกเสียจากแผ่นดินนี้เข้าไปในแผ่นดินซึ่งเจ้าหรือบรรพบุรุษของเจ้าไม่รู้จักและที่นั่นเจ้าจะปรนนิบัติพระอื่นๆ ทั้งกลางวันและกลางคืนเพราะเราจะไม่สำแดงความกรุณาแก่เจ้าเลย’
14 “พระยาห์เวห์ตรัสว่า เพราะฉะนั้น นี่แน่ะ วันเวลาจะมาถึง เมื่อไม่มีใครกล่าวต่อไปอีกว่า ‘พระยาห์เวห์ผู้ทรงนำประชาชนอิสราเอลออกมาจากแผ่นดินอียิปต์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’
15 แต่จะพูดว่า ‘พระยาห์เวห์ผู้ทรงนำประชาชนอิสราเอลออกมาจากแดนเหนือและออกมาจากบรรดาประเทศ ซึ่งพระองค์ได้ทรงขับไล่เขาให้ไปอยู่นั้นทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’ เพราะเราจะนำพวกเขากลับมาสู่แผ่นดินของเขาเอง ซึ่งเราได้ยกให้บรรพบุรุษของเขาแล้วนั้น
16 “พระยาห์เวห์ตรัสว่า นี่แน่ะ เราจะส่งชาวประมงมาเป็นจำนวนมาก และพวกเขาจะจับเขาทั้งหลาย ภายหลังเราจะให้เขาส่งพรานจำนวนมากมา พรานจะล่าเขาทั้งหลายตามภูเขาทุกแห่งและตามเนินเขาทุกลูกและตามซอกหิน
17 เพราะว่าเรามองดูทางทั้งสิ้นของพวกเขา ซึ่งจะปิดบังไว้จากเราไม่ได้ และความผิดบาปของพวกเขาซึ่งจะซ่อนพ้นตาเราไม่ได้
18 และเราจะทบการตอบสนองความผิดบาปและบาปของเขาเป็นสองเท่า เพราะเขาได้ทำให้แผ่นดินของเรามลทินไปด้วยซากของสิ่งน่าสะอิดสะเอียน และทำให้มรดกของเราเต็มไปด้วยสิ่งน่าเกลียดน่าชังของพวกเขา”
19 ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระกำลังและที่กำบังเข้มแข็งของข้าพระองค์ที่ลี้ภัยของข้าพระองค์ในวันยากลำบากบรรดาประชาชาติจะมาเฝ้าพระองค์จากที่สุดปลายแผ่นดินโลก และทูลว่า“บรรพบุรุษของเราไม่ได้รับมรดกใดใด นอกจากสิ่งมุสาคือสิ่งไร้ค่าซึ่งไม่มีประโยชน์อะไร
20 มนุษย์จะสร้างพระไว้สำหรับตนเองได้หรือ?สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่พระ”
21 “เพราะฉะนั้น นี่แน่ะ ครั้งนี้เราจะทำให้เขารู้จัก เราจะทำให้เขารู้จักฤทธิ์เดชและฤทธานุภาพของเรา และเขาทั้งหลายจะรู้ว่านามของเราคือยาห์เวห์”