1 พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงฟังพระวจนะซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสกับเจ้า
2 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“อย่าเอาอย่างบรรดาประชาชาติหรืออย่าคร้ามกลัวเพราะหมายสำคัญของท้องฟ้าตามที่บรรดาประชาชาติคร้ามกลัวนั้น
3 เพราะธรรมเนียมของชนชาติทั้งหลายก็ไร้สาระเขาตัดต้นไม้ต้นหนึ่งมาจากป่าเป็นสิ่งที่มือช่างได้ทำด้วยขวาน
4 เขาทั้งหลายก็เอาเงินและทองมาประดับเขายึดมันไว้ด้วยค้อนและตะปูมันก็ไม่โยกเยก
5 รูปเคารพของเขาก็เหมือนหุ่นไล่กาอยู่ในสวนแตงกวามันพูดไม่ได้คนต้องขนมันไปเพราะมันเดินไม่ได้อย่ากลัวมันเลยเพราะมันทำร้ายไม่ได้และมันก็ทำดีไม่ได้ด้วย”
6 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ไม่มีใครเหมือนพระองค์พระองค์ทรงเป็นใหญ่ และพระนามของพระองค์มีฤทธิ์มาก
7 ข้าแต่กษัตริย์แห่งบรรดาประชาชาติ ใครจะไม่ยำเกรงพระองค์?เพราะพระองค์ทรงสมควรได้รับความยำเกรงเพราะในบรรดาปราชญ์ของประชาชาติทั้งหลายและในอาณาจักรทั้งสิ้นของพวกเขาไม่มีใครเหมือนพระองค์
8 เขาทั้งหลายทั้งเขลาและโง่การสั่งสอนของรูปเคารพเป็นเพียงไม้
9 เครื่องเงินทุบนั้นถูกนำมาจากเมืองทารชิชและทองคำก็มาจากเมืองอุฟาสเป็นผลงานของช่างฝีมือและเป็นผลน้ำมือของช่างทองเสื้อผ้าของรูปเคารพนั้นสีครามและสีม่วงล้วนเป็นผลงานของผู้เชี่ยวชาญทั้งสิ้น
10 แต่พระยาห์เวห์ทรงเป็นพระเจ้าเที่ยงแท้พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ และทรงเป็นพระมหากษัตริย์เนืองนิตย์เมื่อทรงพระพิโรธแผ่นดินก็หวั่นไหวและบรรดาประชาชาติจะไม่สามารถทนต่อความกริ้วของพระองค์ได้
11 เจ้าจงพูดกับเขาทั้งปวงดังนี้ว่า “บรรดาพระที่ไม่ได้สร้างสวรรค์และโลก จะพินาศไปจากโลก และจากภายใต้สวรรค์”
12 แต่พระองค์ทรงสร้างโลกด้วยฤทธิ์เดชของพระองค์ทรงสถาปนาพิภพไว้ด้วยพระสติปัญญาของพระองค์และทรงคลี่ท้องฟ้าออกด้วยความเข้าใจของพระองค์
13 เมื่อพระองค์ทรงเปล่งพระสุรเสียง ก็มีเสียงน้ำคะนองในท้องฟ้าและทรงทำให้หมอกลอยขึ้นจากปลายพิภพทรงทำฟ้าแลบเพื่อฝนและทรงนำลมมาจากพระคลังของพระองค์
14 มนุษย์ทุกคนเขลาและไม่มีความรู้ช่างทองทุกคนจะได้อายเพราะรูปเคารพของตนเพราะรูปเคารพหล่อของเขาเป็นของปลอมและไม่มีลมหายใจในรูปเหล่านั้น
15 มันเป็นของไร้ค่า และเป็นผลงานที่น่าเยาะเย้ยมันจะต้องพินาศเมื่อถึงเวลาการลงโทษ
16 พระองค์ผู้ทรงเป็นส่วนมรดกของยาโคบไม่เหมือนสิ่งเหล่านี้เพราะพระองค์ทรงเป็นผู้ก่อร่างทุกสิ่งขึ้นและอิสราเอลเป็นเผ่าที่เป็นมรดกของพระองค์พระยาห์เวห์จอมทัพคือพระนามของพระองค์
17 เจ้าทั้งหลายที่อาศัยอยู่ภายใต้วงล้อมเอ๋ยจงเก็บข้าวของจากพื้นดิน
18 เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“นี่แน่ะ เราจะเหวี่ยงชาวแผ่นดินออกไปเสียณ เวลานี้และเราจะนำความทุกข์ใจมาถึงเขาเพื่อให้เขารู้สึก”
19 วิบัติแก่ข้าพเจ้า เพราะความเจ็บปวดของข้าพเจ้าบาดแผลของข้าพเจ้าก็สาหัสแต่ข้าพเจ้าเคยว่า “แท้จริงนี่เป็นความเจ็บป่วยและข้าพเจ้าจะต้องทนเอา”
20 เต็นท์ของข้าพเจ้าก็ถูกทำลายและเชือกเต็นท์ของข้าพเจ้าก็ขาดสิ้นลูกๆ ของข้าพเจ้าจากข้าพเจ้าไปหมดและไม่มีพวกเขาอีกแล้วไม่มีใครกางเต็นท์ให้ข้าพเจ้าอีกและแขวนม่านของข้าพเจ้าให้
21 เพราะว่าผู้เลี้ยงแกะก็เขลาและไม่ได้ทูลถามพระยาห์เวห์เพราะฉะนั้น เขาจึงไม่จำเริญขึ้นและฝูงแกะของเขาก็กระจัดกระจายไป
22 ดูสิ เสียงเล่าลือมาถึงแล้วเสียงโกลาหลยิ่งใหญ่จากแดนเหนือมาทำให้เมืองต่างๆ ของยูดาห์เป็นที่ร้างเปล่าให้เป็นที่อยู่ของหมาป่า
23 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ทราบแล้วว่าทางของมนุษย์ไม่ขึ้นอยู่กับตัวเขาคือไม่ได้อยู่ที่มนุษย์ที่จะดำเนินไป และนำย่างเท้าของตนเอง
24 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงตีสอนข้าพระองค์ตามสมควรไม่ใช่ด้วยความกริ้วของพระองค์ เกรงว่าพระองค์จะทรงทำลายข้าพระองค์
25 ขอพระองค์ทรงเทพระพิโรธของพระองค์เหนือบรรดาชนชาติที่ไม่รู้จักพระองค์และเหนือบรรดาตระกูลที่ไม่ออกพระนามของพระองค์เพราะเขาทั้งหลายได้เผาผลาญยาโคบเขาได้กินท่านเสียและเผาผลาญท่านเสียและทำให้ที่อาศัยของท่านถูกทิ้งร้าง