12 บรรดาประชาชาติได้ยินถึงความอายของเจ้าและโลกก็เต็มด้วยเสียงคร่ำครวญของเจ้าเพราะว่านักรบสะดุดกันเองพวกเขาได้ล้มลงด้วยกันทั้งคู่”
13 พระวจนะซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสกับเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ เรื่องการมาของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน เพื่อจะโจมตีแผ่นดินอียิปต์ ว่า
14 “จงประกาศในอียิปต์ และป่าวร้องในเมืองมิกดลจงป่าวร้องในเมืองเมมฟิส และทาปานเหสจงกล่าวว่า ‘เข้าประจำที่และเตรียมพร้อมเพราะว่าดาบจะสังหารคนที่อยู่รอบตัวเจ้า
15 ทำไมพระอะบิสจึงหนีเสียเล่า?ทำไมรูปวัวผู้ของเจ้าไม่ยืนมั่นอยู่?เพราะว่าพระยาห์เวห์ทรงผลักเขาล้มลง
16 ฝูงชนสะดุดและต่างก็ล้มทับกันและพวกเขาพูดว่า“ลุกขึ้นเถอะ ให้เรากลับไปยังชนชาติของเราไปยังแผ่นดินที่เราถือกำเนิดมาไปจากดาบของผู้บีบบังคับ”
17 พวกเขาเรียกฟาโรห์ กษัตริย์แห่งอียิปต์ว่า“ผู้ส่งเสียงดัง ผู้ปล่อยให้โอกาสผ่านไป” ’
18 “พระมหากษัตริย์ ผู้ทรงพระนามว่า พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด จะมีผู้หนึ่งมาเหมือนภูเขาทาโบร์ท่ามกลางภูเขาทั้งหลายและเหมือนภูเขาคารเมลข้างทะเล