4 “เจ้าจงพูดกับเขาทั้งหลายว่าพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่าเมื่อมนุษย์ล้มลง เขาจะไม่ลุกขึ้นอีกหรือ?ถ้าคนหนึ่งคนใดหันไป เขาจะไม่หันกลับมาหรือ?
5 ทำไมชนชาตินี้คือเยรูซาเล็มจึงได้หันไปกลับสัตย์อยู่เสมอ?เขายึดการหลอกลวงไว้มั่นพวกเขาปฏิเสธไม่ยอมหันกลับ
6 เราได้ตั้งใจและคอยฟังแต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดสิ่งที่ถูกไม่มีใครกลับใจจากความชั่วของตนกล่าวว่า ‘ฉันได้ทำอะไรลงไปหรือ?’ทุกคนหันไปตามทางของเขาเองเหมือนม้าวิ่งหัวทิ่มเข้าไปในสงคราม
7 แม้ว่านกกระสาดำบนฟ้ายังรู้จักเวลากำหนดของมันและนกเขา นกนางแอ่น และนกกรอดได้รักษาเวลามาของมันแต่ประชากรของเราไม่รู้จักกฎหมายของพระยาห์เวห์
8 “เจ้าจะพูดได้อย่างไรว่า ‘เรามีปัญญาและธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์ก็อยู่กับเรา?’แต่ดูสิ ปากกาหลอกลวงของพวกอาลักษณ์ได้ทำให้กลายเป็นคำหลอกลวง
9 พวกคนมีปัญญาจะต้องอับอายพวกเขาจะคร้ามกลัวและถูกจับตัวไปนี่แน่ะ พวกเขาได้ปฏิเสธพระวจนะของพระยาห์เวห์และในตัวเขามีปัญญาอย่างไรเล่า?
10 เพราะฉะนั้น เราจะให้ภรรยาของพวกเขาตกไปเป็นของคนอื่นให้ไร่นาของเขาตกแก่ผู้ที่จะยึดเอาเพราะว่าตั้งแต่คนต่ำต้อยที่สุดถึงคนใหญ่โตที่สุดทุกคนโลภอยากได้กำไรที่ไม่ยุติธรรมตั้งแต่ผู้เผยพระวจนะถึงปุโรหิตทุกคนต่างฉ้อฉล