17 แต่เจ้ามีตาและใจไว้เพียงมุ่งกำไรอสัตย์ของเจ้าเพื่อหลั่งโลหิตที่ไร้ความผิดให้ถึงตายและเพื่อปฏิบัติการบีบบังคับและความทารุณ”
18 เพราะฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับ เยโฮยาคิม ราชบุตรของโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ว่า“เขาทั้งหลายจะไม่โอดครวญอาลัย เขาว่า‘อนิจจา พี่ชายเอ๋ย’ หรือ ‘อนิจจา พี่สาวเอ๋ย’เขาทั้งหลายจะไม่โอดครวญอาลัย เขาว่า‘อนิจจา พระองค์ท่าน’ หรือ ‘อนิจจา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว’
19 ท่านจะถูกฝังไว้อย่างฝังลาคือถูกลากไปโยนทิ้งไว้ข้างนอกประตูเมืองเยรูซาเล็ม”
20 “จงขึ้นไปที่เลบานอน และร้องว่าและจงเปล่งเสียงของเจ้าในเมืองบาชานจงร้องจากอาบาริมเพราะว่าคนรักทั้งสิ้นของเจ้าถูกทำลายเสียแล้ว
21 เราได้พูดกับเจ้าเมื่อเจ้าอยู่เย็นเป็นสุขแต่เจ้ากล่าวว่า ‘เราจะไม่ฟัง’นี่เป็นวิธีการของเจ้าตั้งแต่ยังหนุ่มๆคือเจ้าไม่เชื่อฟังเสียงของเรา
22 ลมจะควบคุมดูแลผู้เลี้ยงแกะทั้งสิ้นของเจ้าและบรรดาคนรักของเจ้าจะไปเป็นเชลยแล้วเจ้าจะอับอายขายหน้าเนื่องด้วยความอธรรมทั้งสิ้นของเจ้า
23 ชาวเมืองเลบานอนเอ๋ยที่สร้างรังอยู่ท่ามกลางไม้สนสีดาร์เจ้าจะคร่ำครวญสักเท่าใดเมื่อความเจ็บปวดมาเหนือเจ้าอย่างความเจ็บปวดของหญิงที่คลอดบุตร”